ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ Τα εξωτερικά γνωρίσματα της γνήσιας εκκλησιαστικής σύναξης

Στην αρχαία Εκκλησία τη θεία Ευχαριστία τελούσε ο επίσκοπος ή ένας πρεσβύτερος, που ανήκε στο πρεσβυτέριο του επισκόπου και είχε την απαραίτητη εξουσιοδότηση από εκείνον. Ο επίσκοπος αποτελούσε έτσι την εγγύηση της παρουσίας του Χριστού, ώστε Εκείνος να είναι ο προσφέρων και ο προσφερόμενος. Η παρουσία λοιπόν του επισκόπου αποτελεί εγγύηση  της γνησιότητας  της ορθοδόξου λειτουργίας.

          Ο επίσκοπος δεν είναι πρόσωπο αυτόκλητο. Με τη χειροτονία ανάγει την ιερωσύνη του στους Αποστόλους και στον ίδιο τον Χριστό και βρίσκεται σε κοινωνία με όλους τους άλλους επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αν ένας επίσκοπος δεν έχει την αποστολική διαδοχή και δεν βρίσκεται σε κοινωνία και ενότητα με τους άλλους επισκόπους, δεν έχει ορθή ιερωσύνη.

          Δεν υπάρχει στην Ορθόδοξη Εκκλησία ιερέας χωρίς να υπάγεται σε κανονικό επίσκοπο και δεν τελείται ποτέ Θεία Λειτουργία χωρίς να μνημονεύεται το όνομα του επισκόπου.

          Αν θέλουμε να διαπιστώσουμε κατά πόσο μια ευχαριστιακή σύναξη είναι ορθόδοξη, πρέπει να προσέξουμε το όνομα του επισκόπου που μνημονεύεται. Πρέπει να είναι το όνομα του κανονικού επισκόπου της περιοχής. Αν δεν είναι, τότε η σύναξη δεν είναι ορθόδοξη.

          Πως όμως διαπιστώνουμε αν ένας επίσκοπος ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Πρέπει να βρίσκεται σε κοινωνία με τους άλλους ορθοδόξους επισκόπους στην ίδια χώρα, οι οποίοι μαζί με το ορθόδοξο πλήρωμα αποτελούν την Ορθόδοξη Εκκλησία εκείνης της χώρας. Λ. χ. την Εκκλησία της Ελλάδος, την Εκκλησία της Κύπρου κ. ο. κ.

          Κάθε αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να βρίσκεται σε κοινωνία με τις άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλες οι ορθόδοξες Εκκλησίες σε ολόκληρο τον κόσμο αποτελούν ένα σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και όλοι οι επίσκοποι κατά τα πέρατα ορισθέντες, εν Ιησού γνώμη εισίν (Ιγνάτιος).

          Σε έναν τόπο υπάρχει μόνο ένας επίσκοπος, ενώ οι ενορίες είναι πολλές. Όλες μαζί συναποτελούν την επισκοπή-Μητρόπολη, Αρχιεπισκοπή,επαρχία. Πολλές επισκοπές συγκροτούν μία αυτόνομη Εκκλησία, που τα όριά της ταυτίζονται συνήθως με τα όρια ενός κράτους. Όλες οι αυτόνομες  Ορθόδοξες Εκκλησίες είναι ενωμένες μεταξύ τους στην πίστη, στη λατρεία και στην πνευματική ζωή, και αποτελούν την Μία Ορθόδοξη Εκκλησία και φανερώνουν τον νουν Χριστού.

          Όταν εκκλησιαζόμαστε, πρέπει να προσέχουμε, τίνος επισκόπου το όνομα μνημονεύει ο ιερέας στη Θεία Λειτουργία. Αν μνημονεύεται το όνομα του επισκόπου της περιοχής, που είναι κανονικός, τότε αυτή η Θεία Λειτουργία είναι ορθόδοξη και γνήσια, και μπορεί ο καθένας μας να πηγαίνει και να κοινωνεί μαζί με όλους τους άλλους ορθοδόξους αδελφούς.

          Ο Άγιος Κύριλλος απευθυνόμενος στους ταξιδιώτες και μετανάστες, λέγει μην αναζητήσεις μόνο, που βρίσκεται ο Ναός, γιατί και οι αιρετικοί ονομάζουν Ναούς τις αίθουσες που συγκεντρώνονται. Μην αναζητήσεις μόνο  που είναι η Εκκλησία, αλλά που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία.

          “ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ”, τ. 489-491