Η παλληκαριά δεν έχει βαρβαρότητα

 

Τα ανδραγαθήματα τα κάνουν αυτοί που έχουν παλληκαριά, μεγάλη καρδιά- όχι μεγάλο μπόι- και είναι αποφασισμένοι να θυσιασθούν. Και στον πόλεμο, όσοι έχουν παλληκαριά, επειδή έχουν καλωσύνη, δεν σκοτώνουν, γιατί η παλληκαριά δεν έχει βαρβαρότητα. Ρίχνουν γύρω-γύρω από τον εχθρό και τον αναγκάζουν να παραδοθεί. Ο καλός προτιμάει να σκοτωθεί εκείνος παρά σκοτώσει. Και όταν κανείς έχει τέτοια διάθεση, δέχεται θεϊκές δυνάμεις. Οι κακοί είναι φοβητσιάρηδες, άνανδροι, θρασύδειλοι. Φοβούνται και τον εαυτό τους και τους άλλους, γι’ αυτό ρίχνουν συνέχεια από φόβο. Τότε με τον ανταρτοπόλεμο, όταν υπηρετούσα στον στρατό, είχαμε πάει μια φορά σε ένα χωριό. “δεν είναι εδώ κανείς από τους συμμορίτες, μας είπαν. Έχουν φύγει όλοι. Μόνο μια τρελλή γυναίκα έμεινε”. Ένας λοιπόν την είδε από μακριά και έρριξε  μια - δυό ριπές με το οπλοπολυβόλο! Η καημένη φώναξε “τι σας έκανα;” και ύστερα έπεσε κάτω.

          -Από τον φόβο του το έκανε;

          -Ναι, από τον φόβο του. Ένας τέτοιος άνθρωπος θέλει την εύκολη λύση για τον εαυτό του. Για να είναι σίγουρος, λέει: “Καλύτερα να ξεκάνω τον εχθρό”. Ο λιγότερο φοβητσιάρης είναι λιγώτερο κακός. Θα κοιτάξει να τον αχρηστεύσει τον εχθρό, να του σπάσει λ. χ. το πόδι, το χέρι. Δεν θα τον ξεκάνει.

          Άλλο ανδρισμός, λεβεντιά, και άλλο κακότητα, εγκληματικότητα. Δεν είναι ανδρισμός να πιάνεις τους εχθρούς, τους αιχμαλώτους, και να τους σφάζεις. Ανδρισμός θα πει να πιάσω τον εχθρό, να του σπάσω το ντουφέκι και μετά να τον αφήσω ελεύθερο. Ο πατέρας μου έτσι έκανε. Όταν έπιανε  τους Τσέτες που έκαναν επιδρομές στα Φάρασα, έπαιρνε τα ντουφέκια τους, τα έσπαζε και τους έλεγε: “Είστε γυναίκες, δεν είστε άνδρες”. Ύστερα τους άφηνε ελεύθερους . Μια φορά ντύθηκε χανούμισσα, πήγε στο λημέρι τους και ζήτησε τον καπετάνιο. Προηγουμένως είχε συνεννοηθεί με τα παλληκάρια του, να επιτεθούν αμέσως μετά το σύνθημα που θα τους έδινε. Όταν οι Τσέτες τον πήγαν στον καπετάνιο, του είπε: “Διώξε τους άνδρες σου, για να μείνουμε μόνοι μας”. Μόλις έμειναν οι δυό τους, του άρπαξε το ντουφέκι, το έσπασε και του είπε: “Τώρα εσύ είσαι γυναίκα, εγώ είμαι ο Εζνεπίδης¨”. Έδωσε τότε το σύνθημα, όρμησαν τα παλληκάρια του και έδιωξαν τους Τσέτες από το χωριό.

          Για να κάνει κανείς προκοπή, πρέπει να έχει παλαβή φλέβα, με την καλή έννοια. Ανάλογα πως θα αξιοποιήσει την παλαβή φλέβα, θα γίνει ή άγιος ή ήρωας. Αν όμως δεν βοηθηθεί και παρασυρθεί, μπορεί να γίνει εγκληματίας. Ένας που δεν έχει παλαβή φλέβα δεν μπορεί να γίνει ούτε άγιος ούτε ήρωας.....

          Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου