Οδοιπορικό στα Αθωνικά μονοπάτια Μνημόσυνο στη μνήμη του Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου

 

Όταν επισκεφθείς το Άγιον Όρος, φίλε προσκυνητή, προσπάθησε να συμμαζέψεις πρώτα το νου σου επιζητώντας ευκαιρίες, που θα σου προσφέρουν  βιώματα, πόθο για κατάνυξη και φυσικά τη χαρισματική εκείνη ευγένεια και καλοσύνη την οποία δεν συναντάς στον κόσμο.

          Αν και στο Άγιον Όρος έχουν αυξηθεί τα τροχοφόρα και οι δρόμοι οδηγούν γρήγορα από το ένα  μοναστήρι στο άλλο, καλό είναι να μην επιδιώξεις τέτοιου είδους “περιήγηση”. Στο Άγιον Όρος πας για να ανανεωθείς πνευματικά, εκτός κι αν επιθυμείς να κάνεις “θρησκευτικό” τουρισμό, λόγω ψυχαγωγίας. Αν επιθυμείς να ζήσεις  μέσα στο ιερό θάμβος που ακτινοβολεί η δοξολογική πορεία των πατέρων μιας Μονής ή ενός Κελλίου, καλό είναι  να μείνεις κάπου, να σταθείς με διάκριση και ταπεινό φρόνημα ακολουθώντας το δρόμο που δείχνουν οι Πατέρες και ο Θεός για  να ξαποστάσεις.

          Καλό λοιπόν είναι φίλε προσκυνητή, όταν βρεθείς στον Άγιο εκείνο τόπο, να αξιοποιήσεις τις δυνάμεις σου για δική σου πρώτα ωφέλεια. Δηλαδή κάποιες ώρες  πρωινές, απόβραδες, να εξέλθεις από την Μονή και να προσπαθήσεις “κατά μόνας”, να περπατήσεις στα πανάρχαια εκείνα μονοπάτια και καλντερίμια για να βεβαιωθείς πόσο ψυχωφελής είναι αυτή η άσκηση. Γιατί περπατώντας πάνω σε εκείνες τις πέτρες που γυαλοκοπούν από τα βαδίσματα παλαιών Γερόντων με κάθε καιρό, άφησαν  την σφραγίδα τους, που δεν είναι άλλη από τη μονολόγιστη ευχή, θα λάβεις κάποια ευλογία. Και τούτο γιατί σ’ αυτά τα μονοπάτια έχει αποταμιευτεί ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής των παλαιών εκείνων πατέρων. Υπάρχουν δάκρυα προσευχής, ιδρώτες υπακοής και έγκοπου  ασκητικού αγώνα σ’ αυτά τα δρομάκια....

          Αλήθεια έχει σκεφθεί ποτέ κανένας μας αν από το καλντερίμι  που οδοιπορούμε πέρασε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγοντας εκείνο το “Φώτισόν μου το σκότος” ή ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, και οι  άλλοι πατέρες, των οποίων την αγιότητα δεν βεβαίωσαν οι άνθρωποι μα ο ίδιος ο Θεός;

          Γι’ αυτό πολλοί από τους οδοιπορούντες, που αν και βρίσκονται μακριά από Μονές, Σκήτες ή Καλύβες      αισθάνονται μια άρρητη ευωδία. Και αυτό αναδεικνύει την ιερότητα  αυτού του τόπου, στον οποίο βασίζουμε πάνω στα ίχνη των βημάτων τω αγίων.....

          Η οδοιπορία στο Όρος είναι μια αποτοξινωτική ευεργεσία, εισοδικό σε κόσμο ησυχίας και ειρήνης, στον πραγματικό κόσμο του “καλά λίαν” της Δημιουργίας. Η χλωρίδα που ποικίλει, τα δροσερά νερά που δροσίζουν μέχρι και τις εσχατιές του είναι αρτηρίες, αλλά περισσότερο εκείνοι οι τρούλλοι από τα Μοναστήρια, τα κελλία και τις Σκήτες που βηματίζουν μαζί σου, σιμά σου, λες και είναι άλλη διάσταση του ουρανού που σε παριθάλπει.

          Όλα αυτά τα ανασαίνει ο οδοιπόρος στα παλιά καλντερίμια και

 χορταριασμένα μονοπάτια του Όρους. Ίσως δε περισσότερα απ’ όσα αναφέρονται, γιατί είναι φτωχή η γλώσσα για να περιγράψει το μεγαλείο που κλείνει ένας ιερός και άγιος τόπος: το Αγιώνυμο Όρος ή το Περιβόλι της Παναγίας μας!

π. Κων. Καλλιανός