ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ (των Προπατόρων) Ευαγγέλιο : Λ. κ, 14, 16-24

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

          Εν ολίγοις

          Η σημερινή παραβολή του Μ. Δείπνου εικονίζει καθαρά την Εκκλησία που εκφράζεται στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Δηλ. η πρόσκληση να συμμετάσχουν οι άνθρωποι στο Μ. Δείπνο είναι πρόσκληση για να γίνουν μέλη της Εκκλησίας και να κοινωνήσουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.

          Το θέμα της παραβολής είναι ειλημμένο από την κοινωνική ζωή της αγροτικής κοινωνίας της εποχής. Ανήκει στον τρόπο ζωής των αγροτικών , κοινωνικών και αστικών κοινωνιών της τότε  εποχής να διοργανώνουν δείπνα από εξέχοντα πρόσωπα της κοινωνίας. Ήταν σημαντικό γεγονός, γι αυτό προηγείται η ανακοίνωση της οργάνωσης και ακολουθούσε δεύτερη ανακοίνωση-πρόσκληση για συμμετοχή στο δείπνο.

          Παρά το γεγονός, ότι στο Μ. Δείπνο είχαν κληθεί πολλοί και ότι κανείς από τους προσκεκλημένους δεν έλαβε μέρος, όμως δειγματολογικά  αναφέρει μόνο τρεις προσκεκλημένους οι οποίοι απορρίπτουν την πρόσκληση με το «έχε με παρητημένον». Ο πρώτος δικαιολογείται, ότι έχει αποκτήσει κτήμα  και έπρεπε να το δει, ο δεύτερος ότι αγόρασε πέντε ζευγάρια βόδια και πρέπει να τα δοκιμάσει και π τρίτος ότι παντρεύτηκε και αδυνατεί να προσέλθει.

          Μετά την άρνηση των προσκεκλημένων για τη συμμετοχή τους  στο Δείπνο ο οικοδεσπότης δεν παίρνει μέτρα εναντίον τους. Το μόνο που σημειώνεται είναι, ότι οργίζεται και σχεδιάζει την επόμενη κίνηση του: αποφασίζει να καλέσει τους πτωχούς, τους αναπήρους, τους χωλούς και τους τυφλούς. Πάντως η παραβολή ως κλήση σωτηρίας είναι συγκλονιστική, γιατί οι δούλοι λένε στον κύριο τους, ότι υπάρχει ακόμα χώρος στο σπίτι και ο οικοδεσπότης επιθυμεί να γεμίσει όλο το σπίτι. Άρα όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ελπίζουν και ότι έχουν θέση μέσα στο σπίτι  του Θεού.

          Πάντως η ετυμηγορία του οικοδεσπότη είναι αμετάκλητη και απευθύνεται σε όλους τους ακροατές και αναγνώστες της παραβολής : « λέγω γαρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεται μου του δείπνου». Στο σημείο αυτό ο Χριστός ταυτίζει τον εαυτό του με τον οικοδεσπότη και καθιστά το δείπνο εκείνο δικό του δείπνο.

          Η παραβολή του Μ. Δείπνου έχει αποκτήσει μεγάλη σημασία για την  Εκκλησία, γιατί απευθύνεται στους πιστούς ένα .άλλο δείπνο, το Μ. Δείπνο του Χριστού, λίγο προ προδοσίας και του σταυρικού του θανάτου. Το μεσσιανικό Δείπνο της παραβολής  δεν είναι άσχετο με το Δείπνο της Ευχαριστίας. Με την τέλεση του μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας και τη συμμέτοχη μας σ’ αυτό, συμμετέχουμε στο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού.

          Η παραβολή του Μ. Δείπνου λειτουργεί και διδάσκει διαχρονικά μέσα στην Εκκλησία πολλά επίπεδα της ζωής μας. Η κλήση στο Μ. Δείπνο δεν ειπώθηκε μια και μόνη φορά στους ανθρώπους  μιας εποχής και ενός συγκεκριμένου έθνους, αλλ’ αποτελεί διαρκή πρόσκληση προς όλους μας.

          Είναι πολύ θλιβερό αν αρνούμαστε τη πρόσκληση του Θεού, επειδή έχουμε απορροφηθεί από τις βιοτικές μέριμνες της ζωής, της εργασίας ή της οικογένειας μας. Οι προσκεκλημένοι πρόβαλλαν δικά τους επιχειρήματα, για να μην συμμετάσχουν στο Δείπνο. Και ο κατάλογος αυτός μπορεί να αυξηθεί και να προσαρμοσθεί στις δικές μας ασχολίες και τα δικά μας ενδιαφέροντα.

          Ο Ευαγγελιστής Λουκάς δίνει ιδιαίτερη σημασία στο έργο του Χριστού υπέρ των πτωχών και θα μπορούσε να μας διδάξει και με άλλο τρόπο , δηλ. ν’ αποβεί διδακτική για την προσφορά μας προς τους πτωχούς. Ο οικοδεσπότης είχε ετοιμάσει το δείπνο για τους φίλους του, αφού όμως αυτοί αρνήθηκαν να προσέλθουν, αποφάσισα να καλέσει τους πτωχούς, τους ασθενείς και τους αστέγους. Ή θα μπορούσε ακόμη να μοιράσει τα εδέσματα στους πτωχούς και σε ιδρύματα. Προτίμησε όμως να συνδειπνήσει μαζί τους για να είναι πιο ενάρετη  η πράξη του.    

          Στο Μ. Δείπνο που προσφέρει ο Θεός στους έσχατους χρόνους, είμαστε όλοι προσκεκλημένοι. Η παραβολή φανερώνει, ότι ο Θεός  θέλει να μοιρασθεί τα αγαθά Του με όλους. Όπως  σ’ ένα δείπνο δημιουργείται στενότερη επικοινωνία μεταξύ των συνδαιτυμόνων, έτσι και στο συμβολικό αυτό εσχατολογικό Δείπνο της Βασιλείας του Θεού, θα έχουμε προσωπική επικοινωνία με τον ίδιο τον Θεό. Και η επικοινωνία αυτή αρχίζει από την παρούσα ζωή με την συμμετοχή μας στο Δείπνο της Θ. Ευχαριστίας. Ας μην αρνηθούμε την πρόσκληση για να μην στερηθούμε της κοινωνίας μετά του Θεού.

Καλή Κυριακή

         

         

         

          π. γ. στ.