20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : Οσίου πατρός ημών Γερασίμου του νέου ασκητού και θαυματουργού, προστάτου Κεφαλληνίας

Απολυτίκιον Αγίου Γερασίμου

Ήχος Α΄

Των ορθοδόξων προστάτην και εν σώματι άγγελον

και θαυματουργόν θεοφόρον νεοφανέντα ημίν

επαινέσωμεν πιστοί θείον Γεράσιμον.

Ότι αξίως παρά Θεού

απείληφεν ιαμάτων την αένναον χάριν. Ρώννυσι τους νοσούντας δαιμονιώντας ιάται, διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα.

Κοντάκιον

Ευχαρίστοις άσμασι, των Κεφαλλήνων η νήσος,

προσκαλείται σήμερον των ορθοδόξων τα πλήθη,

μέγιστον νεοφανέντα εγκωμιάσαι, καύχημα ορθοδοξίας αναφανέντα, τον Γεράσιμον τον θείον,

τον ρύστην

ταύτης ομού και πρόμαχον

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ

           

          Για τον όσιο Γεράσιμο το πρόβλημα ήταν η τύρβη και οι περισπασμοί του κόσμου. Ένοιωθε την ανάγκη κάποιας φυγής και εξόδου από το κύκλωμα για το οποίο έλεγε ο Χριστός στην Μάρθα: «Μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλά». Κατανοούσε ότι «παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου ουκ έστι εκ του πατρός, αλλ’ εκ του  κόσμου, και ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού».

          Γι’ αυτό θεώρησε μάταιο να φθείρεται στις μέριμνες του κόσμου τούτου. Ζητούσε υψηλότερους στόχους. Και τον ελκύει η ολοκληρωτική αφιέρωση στην κλήση του Θεού. Έτσι επιλέγει την ζωή της ασκήσεως και του έργου της βασιλείας του Θεού. Επιλέγει το δρόμο αιωνιότητας, τον οποίο βάδισε μέχρι τέλος.

Όμως λίγοι είναι αυτοί που βρίσκουν το δρόμο. Οι περισσότεροι ακολουθούν την «πλατείαν πύλην» και τη «ευρύχωρον οδόν». Πολλοί μάλιστα πιστοί επιλέγουν ως διέξοδο στον κοπιαστικό αγώνα της ζωής ευκολότερες λύσεις. Αποφεύγουν τον κόπο που απαιτεί η σταθερή εμμονή στο θέλημα και τον νόμο του Θεού και τη συνέπεια προς τις ηθικές επιταγές του ευαγγελικού νόμου. Επιλέγουν αθέμιτες πρακτικές που προσβάλουν την εικόνα του Θεού, τον θεοειδή άνθρωπο, και οδηγούνται στην υποδούλωση των παθών.

Αυτά όμως όχι μόνον δεν ανακουφίζουν τον άνθρωπο, αλλ’ απεναντίας τον ταλαιπωρούν και τον κουράζουν, τον φθείρουν και τον κάνουν να  ζει με ψευδαισθήσεις. Ο πιστός καλείται ν’ ακολουθήσει την οδόν δια της μετανοίας υπακούοντας στην πρόσκληση του Κυρίου: «Δεύτε προς με πάντες οι πεφορτισμένοι από την αμαρτία».

Ένα άλλο δυσβάστακτο βάρος για τον άνθρωπο είναι οι θλίψεις, οι αρρώστιες, ο θάνατος, οι ανάγκες, οι πειρασμοί, οι πικρίες, οι απογοητεύσεις, τα ποικίλα προβλήματα. Αυτά είναι κοινός κλήρος των ανθρώπων, ακόμη και των αγίων του Θεού.

Όσοι δεν έχουν ελπίδα κάμπτονται, υποχωρούν και φθάνουν μέχρι και την απόγνωση. Αυτοί αναζητούν λύσεις και ανακούφιση κάνοντας τις πιο αδέξιες, μάλλον καταστροφικές, επιλογές. Αναζητούν τεχνητούς παραδείσους στα πιο απίθανα καταφύγια. Αλλά εκεί μπλέκουν σε δίκτυα και παγίδες, σε ύποπτες θεωρίες και συστήματα απατηλά και ολέθρια. Και ιδιαίτερα οι νέοι καταφεύγουν στους θανατηφόρους παραδείσους των ναρκωτικών.

Ας προσέξουμε. Παράκλητο έχουμε τον Ιησού Χριστό, διότι «αυτός θα σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» και από τις θλίψεις και τις μέριμνες του κόσμου. Εκείνο που χρειάζεται είναι ν’ ακούμε την προτροπή του Κυρίου: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες….».

Όσιε του Θεού σκέπε, φρούρει 

και φύλαττε τους  δούλους σου.

π. Γ.