Ο Χ Ι
Φουντώνει
τ’ Όχι, «θεριεύει», γιγαντώνει.
Πάει
και πάει
με
πέλαα, μ’ ανέμους, με ποτάμια.
Φλογέρα
γίνεται στου κάμπου τα καλάμια,
Θυμών
ορχήστρα πέρα
στης
Πίνδου τον αέρα.
Πάει
στις κορφές των ελατιών, μπαίνει στα δάση,
σ’
αρχοντικά, σε φτωχικά, σ’ αγρούς και στάνες.
Στις
πόλεις, στα χωριά,
Το
διαλαλούν χρυσόφωνες καμπάνες.
Ο
Χ Ι
Σφίγγουν
τα δόντια κι οι πυγμές.
Οι
πράοι ποιμένες παρατάν τα ποίμνια.
Κασμάς,
αλέτρι, δίκτυα
Παρευθύς
παραμερίζουν
κι
είδα αρχαγγέλους τιμωρούς, αμούστακα παιδιά,
ρομφαίες
να παίζουν κι άπαρτα κάστρα να γκρεμνούν.
Στέφανος
Μπολέτσης, «Ραψωδία» 1940-1946
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου