Τα
δύο δάκρυα
Από τη γης δύο δάκρυα, θερμά
μαργαριτάρια,
ανέβηκαν και στάλαξαν στου
Πλάστη τα ποδάρια.
Κι είπε το πρώτο τρέμοντας
εμπρός στο θείο θρόνο:
«Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για
το δικό της πόνο».
Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε:
«Ούτε στιγμή μη χάνεις.
Σύρε να γίνεις βάλσαμο, τον
πόνο της να γιάνεις».
Κι είπε και τ’ άλλο τρέμοντας
εμπρός στο θείο θρόνο.
«Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για
κάποιο ξένο πόνο».
Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε: «Εσύ
μαζί μου μείνε!
Της ευσπλαχνίας τα δάκρυα
δικά μου δάκρυα είναι».
Ι.
Πολέμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου