Η Εκκλησία ενσαρκώνει μέσα στο χώρο
και τον χρόνο τη φροντίδα του Θεού για τη μεταμόρφωση του κόσμου και την
αναγέννηση του ανθρώπου, σύμφωνα με την επαγγελία του Κυρίου: «Ιδού καινά ποιώ
πάντα». Αυτή την επαγγελία προσπαθούν να κάνουν πράξη με την βοήθεια του
Παρακλήτου οι πιστοί στην καθημερινή τους ζωή.
Γι’ αυτή την ουσιαστική αλλαγή
τόσο στην ανθρώπινη ψυχή όσο και στις διαπροσωπικές σχέσεις αγωνίζεται η
Εκκλησία με το κήρυγμα και τα μυστήρια,
με την ιεραποστολή και την κοινωνική της δράση. Γιατί σ’ αυτή την αναγέννηση
του ανθρώπου και την ανάκτηση του κόσμου βρίσκεται το ευαγγέλιο, το καινό και
ελπιδοφόρο μήνυμα της πίστεώς μας.
Καμία αλλαγή όμως δεν είναι δυνατή για
το σύνολο του κόσμου, χωρίς ταυτόχρονη αλλαγή και στις κοινωνικές δομές, στους
θεσμούς και τις απρόσωπες λειτουργίες που ρυθμίζουν αποφασιστικά τη ζωή μας.
Άλλωστε όλη η αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους αρχίζει με μίαν αλλαγή στην
ανθρώπινη φύση από τον Χριστό. Ο Χριστός, πριν καλέσει καθένα μας να τον
ακολουθήσει, φρόντισε πρωτύτερα για μιαν αντικειμενική αλλαγή της δομής της
ανθρώπινης υπάρξεως, άλλαξε τη φύση μας, απαλλάσσοντάς μας από τη δυναστεία του
κακού και την απειλή του φόβου μπροστά στο θάνατο. Ο σπόρος μπορεί να φυτρώσει,
μόνο σαν είναι καθαρισμένο από κάθε αντίξοο εμπόδιο για την ανάπτυξη του φυτού
το χωράφι. Αν το κλίμα και οι φυσικές συνθήκες είναι αντίθετες με το φυτό,
είναι ματαιοπονία να προσδοκά κανείς πώς θ’ αναπτυχθεί απλά και μόνο γιατί
έσπειρε το σπόρο.
«Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ
ΠΑΡΟΝ»
1 σχόλιο:
Μόνο η εκκλησία του Χριστού μεταμορφώνει και αγιάζει τον άνθρωπο.
Δημοσίευση σχολίου