Η Πίστη

                   Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχυα σου

                   προσμένεις να  γεννούν σιτάρι,

                   κι από τ’ άκαρπο δεντρί, που κέντρισες,

                   προσμένεις καρπερό βλαστάρι!

                   Πίστη έχεις, όταν από το χέρσωμα

                   κι από τα αστραποκαμένα ξύλα,

                   προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους

                   να φέξει η αυγή ροδογελάστρα.

                   Πίστη έχεις, όταν-όσο αλόγιστο

                   και πλάνο ο νους σου κι αν ξέρει-

                   προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα

                   κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

                   Δεν έχεις Πίστη, όταν, πιστεύοντας,

                   ρωτάς την κρίση και τη γνώση!

                   Δεν έχεις Πίστη, όταν την πίστη σου

                   στο λογικό έχεις θεμελιώσει!

                   Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο

                   το ανάφτεις στο βωμό της τάμα,

                   κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,

                   προσμένεις να γενεί τα θάμα.

                              Γεώργιος Δροσίνης