Οι πιο πολλοί συνηθίζουμε να
διδάσκουμε τους άλλους, ευκαίρως ακαίρως, αντί να διδασκόμαστε από τους άλλους
και γενικώς από όλα τα πράγματα και τα γεγονότα, που μας δίνουν τόσες αφορμές.
Κι όμως οι άλλοι πολλά μπορούν να μας διδάξουν, ακόμα και οι πιο αμαρτωλοί, που
συνήθως τους κρίνουμε και τους κατακρίνουμε. Ας προσέξουμε πως μας το εξηγούν
αυτό δυο Άγιοι, ο Αββάς Παμβώ και ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος:
- “Κάποτε ο μακάριος Αθανάσιος
ο Μέγας, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, παρακάλεσε τον Αββά Παμβώ να κατεβεί από την
έρημο στην μεγάλη πόλη Αλεξάνδρεια και ο Αββάς έκαμε υπακοή στον λόγο του
Πατριάρχη. Και ενώ βάδιζε στον δρόμο είδε μια άσεμνη γυναίκα ντυμένη
προκλητικά. Τόσον πολύ συγκινήθηκε ο Γέροντας, ώστε άρχισε να κλαίει
-Γιατί κλαις, Πάτερ; τον ρώτησαν οι συνοδοί του.
-Κλαίω για δυο λόγους, παιδιά μου, είπε. Πρώτον για την
ψυχική απώλεια της γυναίκας αυτής, και δεύτερον, γιατί δεν έχω εγώ τέτοιο
άγρυπνο ενδιαφέρον να αρέσω στον Θεόν,
όσο φροντίζει αυτή να αρέσει στους άντρες για να την πλησιάσουν.
Επίσης ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος μας διδάσκει:
- “Αγαπητέ μου, εάν η ψυχή σου είναι καθαρή και ευθεία
απέναντι του Κυρίου, απο όλα τα πράγματα του βίου αυτού θα μπορέσεις να ωφεληθείς.
Εάν δεις κάποιον πραγματευτή θα πεις μέσα σου: ψυχή μου, αυτός ο άνθρωπος από
επιθυμία να κερδίσει πρόσκαιρα υλικά αγαθά κοπιάζει παρά πολύ και πολλά
υπομένει, για να συγκεντρώσει πράγματα, που δεν παραμένουν στην εξουσία του ως
το τέλος. Εσύ όμως, γιατί δεν φροντίζεις γι’ αυτά, που είναι αιώνια και
άφθαρτα; Εάν πάλι δεις αυτούς, που αντιδικούν για υλικές αφορμές, να πεις: ψυχή
μου, αυτοί χωρίς καμία ανάγκη επιδεικνύουν τόσο ζήλο και διαπληκτίζονται τόσο
κραυγαλέα μεταξύ τους. Εσύ, που χρωστάς, στον Θεό μύρια τάλαντα, γιατί δεν
ικετεύεις, προσπίπτοντας όπως πρέπει στον Θεό, για να επιτύχεις την διαγραφή
του χρέους.
Εάν δεις χτίστες να οικοδομούν σπίτια, πάλι να πεις: ψυχή μου αυτοί εδώ, αν και χτίζουν σπίτια από λάσπη, εν τούτοις δείχνουν μεγάλο ζήλο, για να τελειώσουν το έργο, που σχεδίασαν. Εσύ, γιατί αδιαφορείς για τις αιώνιες μονές και δεν αγωνίζεσαι να ανεγείρεις στην ψυχή σου το κατοικητήριο του Θεού, συνθέτοντας και συναρμολογώντας με τη θέληση τις αρετές; Και για να μη μακρηγορώ, αναφέροντας μια-μια τις διάφορες περιπτώσεις, πρέπει να φροντίσουμε τους κοσμικούς λογισμούς και τις σκέψεις, που γεννιούνται απο την υλική θέα των πραγμάτων της παρούσας ζωής, να τους μεταβάλλουμε σε πνευματικούς. Με τον τρόπο αυτόν θα ωφεληθούμε, οπωσδήποτε, από όλα, με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση τος θείας Χάριτος”.
“ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΏΝ”, Π. Μ. Σωτήρχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου