“Προφάσεις εν αμαρτίαις” λέγει
ο λαός μας για όσους λένε ότι θέλουν να κάνουν το καλό, αλλά δεν μπορούν. Λένε
πολλοί ότι δεν έχουν οικονομικά μέσα να βοηθήσουν τους φτωχούς. Η καλοσύνη όμως
και το καλό, δεν εξαρτώνται πάντοτε από τα χρήματα. Κυρίως είναι ζήτημα
θελήσεως, ζήτημα καρδιάς και συμπόνιας. Ας δούμε τι μας διδάσκουν δύο Άγιοι, ο
Αββάς Παμβώ και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.
“Κάποιος αδελφός, ερώτησε τον Αββά Παμβώ: “Γιατί οι
δαίμονες με εμποδίζουν να κάμω το καλό προς τον πλησίον μου”; Και ο γέροντας
του απεκρίθη: “Μη μιλάς έτσι. Διότι με τον τρόπο αυτό βγάζεις ψεύτη τον Θεό.
Μάλλον πρέπει να πεις: Δεν θέλω καθόλου να κάμω το καλό στον πλησίον μου. Γιατί
ο Θεός, που προγνωρίζει την πονηρία μας αυτή, είπε: “Σας έδωσα τη δύναμιν να
πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς, και πάνω σε όλη την δύναμη του εχθρού και
τίποτε δεν θα σας βλάψει”.
“Μερικοί λένε, γράφει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ότι δεν
θα υπήρχε το κακό στους ανθρώπους, αν
κάποια άλλη δύναμη δεν μας έσυρε προς αυτό. Αυτή δε η δύναμη δεν είναι τίποτε
άλλο από την αμέλεια για τις φυσικές ενέργειες του νου. Γι’ αυτό όσοι
φροντίζουν γι’ αυτές, διαρκώς εκτελούν τις καλές πράξεις, ουδέποτε δε τις
κακές. Αν λοιπόν κι εσύ θέλεις, διώξε μακρυά σου την αμέλεια, και μαζί θα
διώξεις την κακία, η οποία είναι η εσφαλμένη κρίση των νοημάτων, συνοδευομένη
από κακή χρήση των πραγμάτων.
Η φυσική τάξη του λογικού μέρους της ψυχής μας συνίσταται στην υποταγή μας στο θείο λόγο, και στην εξουσία πάνω στο άλογο μέρος του εαυτού μας -δηλαδή των παθών-. Αυτή, λοιπόν η τάξη ας διατηρηθεί σε όλες τις περιπτώσεις, και τότε ούτε το κακό θα υπάρχει στους ανθρώπους, αλλά και η δύναμη, που μας παρασύρει προς αυτό δεν θα εμφανισθεί ποτέ”.
“ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ”, Π. Μ. Σωτήρχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου