Μέσα
στην Θεοτόκο ενώθηκε η θεία και η ανθρώπινη φύση στην υπόσταση του Λόγου, η
κοιλία της έγινε το εργαστήριο αυτής της ενώσεως, γι’ αυτό και είναι το “ζων
δόγμα”. Η δόξα που έχει είναι του Υιού και Θεού της. Η παρρησία της στον Θεό
είναι συνέπεια της συνέργειά της στην ανθρώπινη φύση του Χριστού. Οι πρεσβείες
της οφείλονται στο ότι είναι Μητέρα του
Χριστού. Ο Θεοτόκος συνιστά το μυστήριο της θείας οικονομίας. Η Γ΄
Οικουμενική Σύνοδος η οποία αποφάνθηκε ότι
πρέπει να λέγεται Θεοτόκος και όχι Χριστοτόκος δείχνει ότι η Παναγία
είναι πράγματι “ζων δόγμα”. Όλες οι αιρέσεις για τον Χριστό καταλήγουν και στην
Θεοτόκο, και όλες οι αιρέσεις για την Θεοτόκο αναφέρονται και στον Χριστό. Οι
εμφανίσεις της στους θεουμένους αγίους μέσα
στο Φως, και η Χάρη που λαμβάνουν οι άγιοι από αυτήν δείχνουν ότι τα
ορθόδοξα δόγματα είναι ζωντανά και όχι νεκρά, είναι θεολογία και εμπειρία και
όχι φιλοσοφικός στοχασμός.
Τα δόγματα της Εκκλησίας έχουν ζωή,
είναι σαν τα κάρβουνα που είναι αναμμένα και ακτινοβολούν το φως, αλλά και
θερμαίνουν τους ανθρώπους. Είναι βιώματα. Αυτό το βλέπουμε στα δόγματα που
έχουν σχέση με την Αγία Τριάδα, τον Χριστό και την Υπεραγία Θεοτόκο. Μέσα σε
αυτήν την προοπτική αγαπάμε την Παναγία, όχι απλά αλλά ως μια ευλογημένη
γυναίκα, αλλά ως ένα “ζωντανό δόγμα”, ως
ένα θείο έμψυχο άγαλμα.
“ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ”, τ. 312
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου