ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

 

Δεν εξαιρείται κάνεις από το προπατορικό αμάρτημα

Όλοι κληρονομούν την αμαρτωλή φύση του Αδάμ και αυτοί ακόμη που γεννήθηκαν από γονείς, οι οποίοι δια του βαπτίσματος απέβαλαν την προγονική αμαρτία.

          Τα τέκνα δεν κληρονομούν τη φύση των γονέων τους, αλλά μέσω αυτής κληρονομούν τη φύση του Αδάμ που είναι η ρίζα του ανθρωπίνου γένους. Για την καθολική αμαρτωλότητα της φύσεως έχουν προσωπική πείρα όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι, και γι’ αυτή μαρτυρεί η πνευματική πείρα και η ιστορία των ανθρώπων.

          Εξαίρεση υπάρχει μόνο μία. Ο Ιησούς Χριστός. Ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού δε ήταν απλός άνθρωπος, αλλά Θεάνθρωπος. Αφού όμως ήταν ιστορικός άνθρωπος, είχε δηλαδή αληθινή ανθρώπινη φύση, πως γίνεται να είναι αμέτοχος της αμαρτίας του προπάτορα Αδάμ;  Απλώς γιατί δεν είχε προπάτορα τον Αδάμ. Είχε μεν την αληθινή φύση του γενάρχη-σώμα και ψυχή-, δεν ήταν όμως «εξ Αδάμ». Η φύση του δεν συνείχετο στη φύση  του προπάτορα, όπως συνέχεται με αυτήν η φύση όλων των άλλων ανθρώπων. Δεν προήλθε από γάμο φυσικό. Είχε μεν αληθινή μητέρα-τη Θεοτόκο Μαρία- η όποια του εξασφάλιζε την πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσεως του, όχι όμως και πατέρα, την απουσία του οποίου αναπλήρωσε η δημιουργική ενέργεια του παναγίου Πνεύματος.

          Η σύλληψη Του ήταν παρθενική και υπερφυσική. Σ’ αυτή σταματά η συνέχεια της φύσεως του Αδάμ και αρχίζει μια νέα πνευματική ρίζα της ανθρωπότητας. Άρα ο Χριστός, μη έχοντας  στη φύση του την αρρωστημένη φύση του Αδάμ, ήταν ελεύθερος του προπατορικού αμαρτήματος. Είναι ο Νέος Αδάμ της χάριτος.

          Ο ΚΑΤΗΧΗΤΗΣ