«Ύλεως γενού ημίν Δέσποτα….»

 

Ζούμε σε καιρούς αποκαλύψεως. Πόλεμοι, σεισμοί, ακραία καιρικά φαινόμενα, ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, μαστίζουν την ανθρωπότητα.

 Καίγεται και η Ορθόδοξη πατρίδα μας! Καίγονται πρωτίστως από την αμαρτία και την αποστασία μας. Λακτίσαμε τον Θεό μας! Τον διώξαμε από την οικογένειά μας , το σχολείο μας, την κοινωνία μας. Ενεοί παρακολουθούμε να έπεται το ένα κακό μετά το άλλο.

          Πρώτα οι πυρκαγιές. Μέρες ολόκληρες κατέκαιαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Δάση ολόκληρα έγιναν παρανάλωμα του πυρός και μαζί εξαφανίστηκε η ζωογόνος πηγή του οξυγόνου. Ζώα βρήκαν τραγικό θάνατο από την πύρινη λαίλαπα. Καρποφόρα δένδρα και περιουσίες παραδόθηκαν στις φλόγες. Το όμορφο πράσινο τοπίο διαδέχθηκε η στάχτη και η μαυρίλα.

          Έπειτα οι πλημμύρες. Χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Συνάνθρωποί μας βρήκαν τραγικό θάνατο από πνιγμό. Πόλεις και χωριά μετατράπηκαν σε απέραντες λίμνες. Δρόμοι  έγιναν ποτάμια. Οικίες, κτηνοτροφικές, βιομηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις βυθίστηκαν στα λασπόνερα. Αυτοκίνητα τα κατάπιε το νερό.

          Θεομηνία!

          «Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρείαν, δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας….», λέγει ο Απόστολος Παύλος στους Κολασσαείς και δια μέσου των αιώνων το βροντοφωνάζει σε όλους εμάς.! Ακούμε; Αντιλαμβανόμαστε που πάμε; Λαμβάνουμε τα σήματα του Θεού;

          Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας! Τι κάναμε για να ευαρεστήσουμε τον Θεό; Τίποτα! Ό, τι κάνουμε είναι αντίθετο με το θέλημά Του. Αδικίες, πορνείες…. επιθυμίες κακές και πρωτίστως πλεονεξία! Η φύση εκδικείται ακριβώς γιατί συμπεριφερόμαστε με πλεονεξία.

          Ας προβληματιστούμε και ας συμφιλιωθούμε με τον Θεό και με τον αδελφό μας. Όσο μένουμε μακριά και χωρισμένοι από τον Θεό, θα γευόμαστε  όλοι μας την άψινθο των αμαρτημάτων μας. Και ας ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας: «Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν  θαλάσση μακράν, και ίλεως, ίλεως γενού ημίν Δέσποτα επί ταις αμαρτίαις ημών και ελέησον ημάς».

          «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τ. 606