ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ

 

Μεγάλη αρρώστια της ψυχής η φλυαρία. Κι’ όμως πολλοί την υποτιμούν και άλλοι αγνοούν ότι και η φλυαρία είναι αμάρτημα και μάλιστα μεγάλο, αφού ο ίδιος ο Κύριος με σαφήνεια μας λέγει:  «Παν ρήμα αργό ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως. Εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση». (Ματθ. 12, 36-37). Γι’ αυτό και οι Άγιοι Πατέρες τηρούσαν μεγάλη σιωπή και έλεγαν μόνον τα απαραίτητα και αυτό μας συμβουλεύουν να κάνουμε κι εμείς, γιατί με την σιωπή περικόπτουμε πλήθος αμαρτημάτων. Ο Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος  γράφει στα «Εκατόν παρηγορητικά κεφάλαια» του τα εξής:

          -«Μια καλή λέξη, τον άλλοτε ακάθαρτον εκείνον ληστή, τον έκανε καθαρόν και άγιον και τον έβαλε στον Παράδεισο. Και μια λέξη ανάρμοστη έφραξε στον Μωυσή την γη της επαγγελίας. Να μη νομίσουμε, λοιπόν, μικρή αρρώστια την φλυαρία, γιατί οι φιλοκατήγοροι και φλύαροι αποκλείουν τον εαυτό τους από την Βασιλεία των Ουρανών. Ο άνθρωπος, που έχει κακή γλώσσα, κι αν ακόμα προκόψει στην εδώ ζωή, όμως εκεί δεν θα προκόψει, αλλά θα σκοντάψει και θα τον συλλάβουν ως θήραμά τους οι κακές τιμωρίες και θα τον καταστρέψουν. Σωστά έλεγε κάποιος σοφός, ότι είναι καλύτερο να πέσεις από ψηλά στο έδαφος, παρά από γλώσσα. Πρέπει, λοιπόν, να πιστέψουμε τον Απόστολο Ιάκωβον, που γράφει: «Κάθε άνθρωπος ας είναι γρήγορος ν΄ ακούσει και αργός να μιλήσει».

          Κι ακόμα να θυμόμαστε μιαν άλλη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, που λένε ότι εκτός από την φλυαρία των χειλέων υπάρχει και η φλυαρία της καρδιάς, που είναι και η χειρότερη. Ας χρησιμοποιούμε, λοιπόν μόνον όσον είναι απαραίτητον και τον εσωτερικό και τον εξωτερικό λόγο. Η σιωπή πάντοτε ωφελεί.

          Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ, «ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ»