Δεν ξέρω αν, καμία φορά, ο Θεός επιτρέψει να πιάσει για να συνετισθεί αυτός που επιπόλαια καταριέται. Για να καταλάβει πόσο κακό πράγμα είναι η κατάρα. Βεβαίως, λέγει η Παλαιά Διαθήκη, «ώσπερ όρνεα πέταται και στρουθοί, ούτως αρά ματαία ουκ επελεύσεται ουδενί». Δηλαδή, όπως τα πτηνά πετούν από δω και από ‘κει και δεν στέκονται πουθενά, έτσι κι η κακή κατάρα, η ματαία κατάρα, δεν θα φθάσει σε κανένα».
Αυτό, όμως, κυρίως και κατ’ εξοχήν ισχύει όταν καταρώμεθα
πρόσωπα που δεν μας φταίνε. Αλλά δεν ξέρω μήπως οι κατάρες των μητέρων στα
παιδιά πιάνουν κάποτε για δοκιμασία, για να καταλάβουν οι ίδιες το κακό που
κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου