Ακούς την πέννα που γλιστράει πάνω στο λευκό χαρτί, ήσυχα, σιωπηλά και με
το δικό της ρυθμό, ρυθμό που αφήνει μέσα στην όλη ησυχία μια περίεργη μουσική,
μονότονη ίσως, όμως τόσο ευεργετική. Γιατί καθώς γράφεις νοιώθεις πως
προσεύχεσαι. Και όπως στην προσευχή κοιτάζεις να λες ουσιώδη και ειλικρινή
λόγια, έτσι και τώρα. Καθώς γράφεις νοιώθεις ότι αντι-γράφεις την ψυχή σου, την
καρδιά σου και δεν θες να πεις παραπανίσια πράγματα ή κενές λέξεις για να
εντυπωσιάσεις. Προς τι, άλλωστε; Είναι βλέπεις, τόσο υποκριτικό, δυσχερές και
θεατρικό το κάθε τι που θα πεις, θα γράψεις, θα αναφέρεις, αν από τον πυρήνα
του αφαιρέσεις την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την βεβαιότητα πως εξομολογείσαι
γράφοντας. Γι’ αυτό και προσπαθείς, κάπου-κάπου να στρέψεις το βλέμμα σου προς
τον καθρέπτη του Θεού, για να συντονίζεσαι πλήρως με το θέλημά Του. Και κυρίως
για να μπορείς να έχεις ήσυχη την
συνέιδησή σου, πως δεν είπες, δεν έγραψες τίποτε το παραπανίσιο. Γιατί ξέρεις,
ζεις και βιώνεις καθημερινά, πως πάντα πλησιάζει η απολογία σου επί του φοβερού
Του Βήματος.
Μέρα κορυφαία η
σημερινή, που σημαδεύει και σημαδεύει την ψυχή, το είναι ολάκαιρο. Γιατί αυτή
τη μέρα διάλεξες, των προεόρτιων της Υψώσεως του Τ. Σταυρού να τολμήσεις να
βγεις από τις όποιες σου αμφιβολίες και ανατροπές, ώστε να κάμεις το πρώτο σου βήμα μέσα στον
πανίερο και έγκποπο μονοπάτι τη
ιερωσύνης.
Τετάρτη, 13 του μηνός
Σεπτεμβρίου, με ποτισμένη τη γη από το
Φθινοπωρινό μπουρίνι, ανεβαίνεις τα σκαλιά του σπιτιού του Επισκοπικού Επιτρόπου στη Σκόπελο και αναμένεις
τη συνάντηση με τον ίδιο τον επίσκοπο.
Όλοι τους κοίταζαν με
συστολή και απαίτηση γνωριμίας….
Αργότερα, βρέθηκα και
εγώ στη θέση τους, καθώς έβλεπα με περισσή συγκίνηση τους νεότερους, που με
συστολή και βλέμμα ικεσίας για ηθική συνδρομή και φιλαδελφία, περνούσαν το
κατώφλι του ναού στον οποίο και θα διακονούσαν…..
Και τώρα πια, καθώς
πέρασαν τα χρόνια και τα γερατειά μείωσαν τις δυνάμεις, περιμένεις τον διάδοχο,
που θα κρατήσει ανοιχτή την ενοριακή αυτή κοινότητα, που πασχίζεις να τη διακονήσεις όσο σε κρατήσει και ανεχθεί
η Χάρις Του.
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου