Στο πλαίσιο της πρόσφατης
επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου στην Αθήνα, ακούσθηκε σε τηλεοπτικές συζητήσεις
από επιφανή πολιτικό η πρόταση για την
εκπόνηση κοινών βιβλίων Ιστορίας, που θα διδάσκονται στα σχολεία οι μαθητές της
Ελλάδας και της Τουρκίας. Στο σχόλιο ότι αυτό φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, το επιχείρημα ήταν ότι
και η Γερμανία και η Γαλλία είχαν αγεφύρωτες διαφορές και μακροχρόνιες
συγκρούσεις, όμως το τόλμησαν . Ναι, αλλά υπάρχει μια εντελώς καίρια ειδοποιός
διαφορά: Η εκπόνηση κοινών διδακτικών εγχειριδίων Ιστορίας στη Γαλλία και τη
Γερμανία έγινε, όταν οι Γερμανοί είχαν αποκηρύξει ξεκάθαρα το ένοχο παρελθόν.
Προφανώς, κάθε σκέψη για κοινά βιβλία Ιστορίας θα πρόδιδε τουλάχιστον
αθεράπευτη επιπολαιότητα , αν οι Γερμανοί εξακολουθούσαν να δοξάζουν τον
Εθνικοσοσιαλισμό, δεν είχαν αποκηρύξει τις πρακτικές γενοκτονίας που
εφαρμόσθηκαν απροκάλυπτα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και σε όλα τα δημόσια κτήρια
και τους δημόσιους χώρους της Γερμανίας
δέσποζε το πορτραίτο του Χίτλερ. Αν το καλοσκεφθούμε, αυτό ακριβώς συμβαίνει
στην περίπτωση της σημερινής Τουρκίας. Οι Τούρκοι εξακολουθούν να δοξάζουν τον
Κεμαλισμό ( με όσους έχουν επιφυλάξεις
απέναντί του να προκρίνουν έναν ακόμη ωμότερο εθνικισμό), δεν έχουν καταδικάσει
τη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Μ. Ασίας, και σε όλα τα δημόσια
κτήρια και τους δημόσιους χώρους δεσπόζει το πορτραίτο του Κεμάλ….
«ΖΩΗ», τ. 4386
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου