ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ Ευαγγέλιο : Λκ. 7,11-16

(εν ολίγοις)

Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

            Ο θάνατος είναι πλέον ένας τοκετός που μας ανοίγει την αληθινή ζωή. Είναι μία αληθινή γέννηση. Γιατί όμως σήμερα ο άνθρωπος φοβάται τον θάνατο;

            Όποιος βρίσκεται κοντά στον αναστημένο Χριστό και ζει την παρουσία Του μέσα στην Εκκλησία ουσιαστικά, αυτός δεν αγωνιά μπροστά στο θάνατο  και δεν φοβάται. Με τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μεταδίδεται στον άνθρωπο η νίκη πάνω στην αμαρτία και τον θάνατο, επειδή αυτή η νίκη πραγματοποιείται μέσα στο Χριστό.

            Με το βάπτισμα ο πιστός λαμβάνει τη σφραγίδα της αθανασίας. Η έννοια του θανάτου μετά το βάπτισμα αλλάζει για τον βαπτιζόμενο πιστό, αφού μιμούμενος τον θάνατο του Χριστού, ανίσταται μαζί με τον Χριστό και υψώνεται στην κοινωνία της θεότητας. Στο μυστήριο της μετάνοιας συντρίβουμε αδιάκοπα τον θάνατο μας. Στη λειτουργία κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, που είναι φάρμακο αθανασίας και «αντίδοτον του μη αποθανείν» και μετέχουμε στην αθανασία του Χριστού, προγευόμενοι της μέλλουσας ζωής.

            Βέβαια τα βάσανα των ανθρώπων δεν έκαψαν να είναι πολλά: ο πόνος, η δυστυχία, η φτώχεια, η αδικία, η ασθένεια κι ο θάνατος εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν. Το σημερινό όμως θαύμα της Ναίν  προσφέρει τη δυνατότητα αντιμετώπισης του προβλήματος του πόνου μέσα από την προοπτική της ανάστασης, απαλλάσσοντας μας από το άγχος του θανάτου.

            Ο Αλ. Σμέμαν αναρωτιέται: «Tι θα συνέβαινε αν ο καθένας που έχει ζήσει τη χαρά της Ανάστασης, που έχει ακούσει για τη νίκη της, που πίστεψε σ’ αυτό που έχει συντελεστεί, άγνωστο στον κόσμο αλλά μέσα στον κόσμο και χάριν αυτού, αν ο καθένας μας ξεχνούσε το μεγάλο αριθμό, τα πλήθη και τη μάζα, μετέδιδε αυτή τη χαρά και την πίστη μόνο σε ένα άλλο άνθρωπο, αγιάζεται μόνο μία άλλη ανθρώπινη ψυχή; Και απαντά : «Αν αυτή η πίστη και η χαρά μπορούσε  να είναι μυστικά παρούσα σε κάθε συζήτηση, ακόμη και στον πιο ασήμαντο, στις  κοινές πραγματικότητες της καθημερινής ζωής, θα άρχιζε αμέσως, εδώ και τώρα, να μεταμορφώνεται ο κόσμος και η ζωή».

            π. γ. στ.