Η πιο μεγάλη κόλαση

 Στο ευαγγέλιο αναφέρεται το εξής περιστατικό. Ένας νομικός ρώτησε κάποτε το Χριστό, ποια είναι η μεγαλύτερη εντολή στο Νόμο. Κι’ ο Χριστός απάντησε: ν’ αγαπάς το Θεό μ’ όλη σου την καρδιά, μ’ όλη σου την ψυχή και μ’ όλη σου τη διάνοια.

          Αλήθεια γιατί ο Θεός ζητά να Τον αγαπάμε μ’ ένα απόλυτο τρόπο; Γιατί ζητά όλη μας την αγάπη; Μήπως την έχει ανάγκη; Ασφαλώς όχι. Ο Θεός είναι ανενδεής. Δεν έχει καμία ανάγκη. Ο ίδιος ως πηγή της αγάπης, ως Αγάπη που ένιαι- «ο Θεός αγάπη έστι»- αγαπάει και προσφέρεται αδιάκριτα σ’ όλους. Και η αγάπη Του είναι απεριόριστη, πλούσια και αρχοντική, γιατί ο Θεός είναι άρχοντας της αγάπης.

          Όταν δημιούργησε τον άνθρωπο εμφύτευσε μέσα του το βασικό στοιχείο της ζωής: την αγάπη, την αγαπητική δύναμη. Γι’ αυτό ο άνθρωπος αγαπάει αβίαστα. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την αγάπη. Χωρίς αυτή είναι νεκρός. Αγαπάμε χωρίς να έχει διδάξει γι’ αυτό. Αγαπάμε τους γονείς μας, τη φύση, το όμορφο και το ωραίο. Η αγάπη είναι το φυσικό κλίμα μέσα το οποίο ζούμε. Το μίσος είναι μια «παρά φύσιν» κατάσταση.

          Το ν’ αγαπώ το Θεό είναι μια φυσική κατάσταση, όταν ο άνθρωπος δεν έχει πάθει κάποια διαστροφή. Γιατί ο Θεός είναι η φυσική πηγή της υπάρξεώς μας, το φυσικό πρόσωπο που συγκεντρώνει κάθε ομορφιά και αγαθότητα. Γι’ αυτό και το πιο φυσικό είναι ν’ αγαπάει κανείς το Θεό.

          Εκείνος που δεν αγαπάει το Θεό χάνει την ευκαιρία να γευτεί την πιο μεγάλη ομορφιά. Κι έτσι βρίσκεται στην πιο μεγάλη κόλαση. Το πιο αφόρητο κακό είναι η στέρηση της αγάπης του Θεού, λέγει ο Μ. Βασίλειος. Αν χωρίς την αγάπη δεν μπορεί κανείς να ζήσει, πώς μπορεί να ζήσει χωρίς την αγάπη του Θεού; Γι’ αυτό και οι άγιοι ζώντας την αγάπη του Θεού, πρόσφεραν τα πάντα σ’ Αυτόν. Είχαν παράφορο και σφοδρό έρωτα να ενωθούν μαζί Του, ήθελαν «αναλύσαι και συν Χριστώ είναι».

          Με λύπη διαπιστώνουμε, ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αγαπάει το Θεό. Είναι παγερά αδιάφορος γι’ Αυτόν. Άλλοι έρωτες έχουν κλέψει την καρδία του. Γι’ αυτό παρ’ όλη την πρόοδο και τ’ αγαθά του και τις γνώσεις του είναι δυστυχής. «Κόλασιν έχει». Αλλά γιατί;

π. Γ.