Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ως μεγάλη αμαρτία τα σαρκικά
αμαρτήματα. Όμως υπάρχει κι ένα άλλο αμάρτημα εξ ίσου σοβαρό και πιο
επικίνδυνο: Ο εγωϊσμός.
Στην εποχή του Ιησού
Χριστού πολλοί τελώνες και αμαρτωλές γυναίκες όλο τις θεωρούσαν αμαρτωλούς και
μιάσματα της κοινωνίας. Μάλιστα τις αμαρτωλές γυναίκες ήταν έτοιμοι να τις
λιθοβολήσουν, όπως συνέβη με την γυναίκα εκείνη που συνελήφθη επ’ αυτοφόρω
αμαρτάνουσα, και τους οποίους αφόπλισε ο Κύριος λέγοντας : “Ο αναμάρτητος
πρώτος τον λίθον βαλέτω”.
Όμως κάτι τέτοιοι
αμαρτωλοί μετανόησαν, πίστευσαν στον Χριστό και έλαβαν το έλεος του Θεού. Ενώ
οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι εγωιστές και σκληροί και αδίστακτοι-κατά τα άλλα
ακριβείς τηρητές του Νόμου μέχρι
κεραίας- έφθασαν στο σημείο να σταυρώσουν τον μόνον αναμάρτητο.
Επίσης μια γυναίκα
που μπορεί να κυκλοφορεί σήμερα στο δρόμο, πολλές φορές προκλητικά, κάποια
στιγμή που την επισκέπτεται η χάρη και το έλεος του Θεού νικιέται απ’ αυτό,
χύνει δάκρυα μετανοίας, επικαλείται την ευσπλαχνία του Θεού, η οποία της
παρέχεται πλουσιοπάροχα.
Όμως ο καθώς πρέπει
κύριος που ζει οχυρωμένος στο φρούριο του εγωϊσμού του, υπάρχει μεγάλος
κίνδυνος να παραμείνει αμετανόητος και να φύγει απ’ αυτό τον κόσμο ζώντας την
αιώνια κόλασή του.
Το ερώτημα: Μήπως
πολλοί από μας μοιάζουμε μ’ αυτόν τον δεύτερο;
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου