Τι είναι αίρεση; (Β΄)

Κοινό γνώρισμα όλων των αιρετικών είναι είναι η τάση απολυτοποίηση του σχετικού, η απολυτοποίηση ενός μέρους της αλήθειας, που στο τέλος αποδεικνύεται κακοποίηση της αλήθειας. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι, ότι οι οπαδοί των αιρέσεων είναι άνθρωποι που έχουν χάσει την ελευθερία τους, άνθρωποι τυποποιημένοι και κατά κάποιο τρόπο φοβισμένοι. Τους συνέχει η έννοια να αποδεικνύουν στους άλλους ότι είναι οι καλύτεροι και διαφορετικοί. Άνθρωποι που προσπαθούν συνεχώς να αυτοβεβαιόνονται  μέσα από μια συνεχή σύγκριση με τους άλλους. Ένα κοινό γνώρισμα των γνωστών μας χιλιαστών και προτεσταντών, πεντηκοστιανών με τους οποίους συχνά μιλάμε, είναι το εξής: “εμείς είμαστε καλύτεροι από σας, εσείς δεν έχετε αυτό, δεν έχετε εκείνο.....”. Τελικά αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης  σε σύγκριση με τους άλλους καταντάει μια μορφή ψύχωσης που διακρίνεται εμφανώς.

          Ένα άλλο κοινό γνώρισμα όλων των αιρετικών είναι ότι όλοι τους ισχυρίζονται, ότι οι διδασκαλίες τους και τα πιστεύματά τους, “τα πιστεύω” τους, τα στηρίζουν στην Αγία Γραφή και ότι απορρίπτουν και την Εκκλησία και την παράδοση της Εκκλησίας.

          Αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι μόνο οι προτεστάντες είναι τεμαχισμένοι σε 1500 ομολογίες καταλαβαίνει κανείς περί τίνος πρόκειται. Ή ας θυμηθούμε πόσες φορές οι χιλιαστές έχουν αυτοαναιρεθεί, είναι φυσικό να διερωτάται κανείς: αφού όλοι  αυτοί στηρίζονται στην ίδια Αγία Γραφή, πως είναι δυνατό άλλα να λύει ο ένας και άλλα ο άλλος; Αφού όλοι ισχυρίζονται ότι τους φωτίζει το ίδιο Άγιο Πνεύμα, πως  είναι δυνατόν άλλα να υπαγορεύει στον έναν και άλλα στον άλλο; Πως είναι δυνατόν άλλα να λέει σήμερα  και άλλα αύριο; Τα ερωτήματα που θα μείνουν αναπάντητα από την πλευρά των αιρετικών, αλλά  που φωτίζονται όμως από την Αγία Εκκλησία μας.

          π. Γ.