Στα Ἰωάννινα, κοντὰ στὸ ναὸ τῶν Ἅγιων
Ἀναργύρων του Κάστρου μέσα στὸ κάστρο τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, ἦταν τὸ μικρὸ Φθισιατρεῖο μὲ
τοὺς ἑτοιμοθάνατους φυματικούς.
Στα χρονιὰ 1938-1940 μετὰ τὴ Θεία
Λειτουργία, ὁ π. Βενέδικτος Πετράκης πήγαινε κάθε Τετάρτη κι ὅποτε ἄλλοτε
χρειαζόταν καὶ κοινωνοῦσε τοὺς ἀρρώστους.
Μία μέρα κοινώνησε καὶ ἕναν
φυματικὸ ἑτοιμοθάνατο. Ἐκεῖνος ἀμέσως,μόλις ἐκοινώνησε,ἔκαμε αἱμόπτυση. Ο π.Βενέδικτος
μὲ τὴν ἁγία λαβίδα μάζεψε τὴν αἱμόπτυση,ποὺ εἶχε καὶ τὴν Θεία Κοινωνία μέσα καὶ
τὴν ἔφαγε.
Οἱ γιατροὶ ποὺ τὸ εἶδαν τρόμαξαν
καὶ φώναξαν:
-Μά!Εἶναι στὰ καλά του αὐτὸς ὁ
παπὰς ἢ τρελάθηκε;!Πάει αὐτός...!Θὰ τοῦ ἔλθει ἀμέσως καλπάζουσα!
Τόση δυστυχῶς πίστη εἶχαν ἐκεῖνοι.
Ποῦ νὰ εἶχαν τὴν πίστη τοῦ π.Βενέδικτου. Ὁ π.Βενέδικτος δὲν τοὺς ἔδωσε σημασία
καὶ φυσικὰ δὲν ἔπαθε τίποτα. Εγνώριζε ὅτι στὴν Θεία Κοινωνία εἶναι ὁ Χριστός,ὁ
Θεὸς ποὺ εἶναι «πῦρ καταναλίσκον»
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Χαράλαμπους
Βασιλόπουλου: «Βενέδικτος Πετράκης,ὁ φλογερὸς ἱεροκῆρυξ» σέλ.21,Ἔκδ. ''Ὀρθόδοξου
Τύπου''
ρωμαϊκο οδοιπορικο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου