Και ξαφνικά, εκεί που ουδείς το ανέμενε, ο φλόγες
του πολέμου έζωσαν για μία ακόμη φορά την πολύπαθη γηραιά ήπειρο. Είναι ίσως
κομμάτι της αυταρέσκειας της εποχής μας το ότι θεωρούσαμε αφελώς πως ο
παραλογισμός αυτός ανήκει στο παρελθόν, και εμείς αυταπόδεικτα πιο... σοφοί από
τους παλιούς, δεν θα τον ζούσαμε ποτέ. Θυμόμαστε την εποχή την κατάρρευσης του
“υπαρκτού σοσιαλισμού”, όταν το 1992 ο Αμερικανός πολιτικούς επιστήμονας και
συγγραφέας Φράνσις Φουκουγιάμα στο διάσημο βιβλίο του το “Τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος”
υποστήριζε ότι η επικράτηση του φιλελεύθερου
καπιταλισμού και η θεμελίωση μιας παγκόσμιας ελεύθερης αγοράς θα οδηγούσε πλέον στην εξάλειψη τω δομικών
συγκρούσεων στην ιστορία της
ανθρωπότητας, και ανήγγελλε θριαμβευτικά το “τέλος της ιστορίας”.
Πόσες, αλήθεια, φορές έχει διαψευσθεί η πανηγυρική αυτή πρόβλεψη στα χρόνια που μεσολάβησαν, μέχρι που στις μέρες μας, ο παραλογισμός του πολέμου να καταπιεί μια χώρα ευρωπαϊκή; Τελικά, είναι περισσότερο από εύλογη η απορία: Πως μπορεί να ζήσει την ειρήνη ο άνθρωπος που δεν έχει κατακτήσει την ειρήνη μέσα του; Αυτήν ακριβώς την ειρήνη μέσα μας, η εποχή μας βρίσκει χίλιους τρόπους να την υπονομεύει και να τη δυναμιτίζει...
“ΖΩΗ”,
τ. 4366
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου