Γάμος και Παρθενία

 

Για την ορθοδοξία δεν υπάρχει σύγκρουση και αντίθεση μεταξύ ύλης και πνεύματος, σώματος και ψυχής, γάμου και παρθενίας. Με την προϋπόθεση να λειτουργούν  σύμφωνα με την αποστολή που τα “έκτισε “ ο Θεός. Ο Θεός τα δημιούργησε όλα “καλά λίαν”. Όταν όμως ο άνθρωπος τα διαστρέφει, τότε τα καταστρέφει.

          Το σώμα του πιστού είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τον Απ. Παύλο. Ο γάμος ευλογήθηκε από τον Θεό, αλλά και οι παρθένοι-νες γεννώνται από το γάμο. Έτσι, γάμος και παρθενία, το καθένα με την κλίση του, οικοδομούν το “Σώμα του Χριστού”, την Εκκλησία.

          Στην αιωνιότητα που θα καταργηθούν τα φύλα, εκεί θα επικρατεί  μόνο “ο θείος έρως”. Γι’ αυτό ο γάμος και η παρθενία είναι σωστοί τρόποι ζωής μόνον όταν έχουν σαν βάση τους “τον θείο έρωτα”. Οι πέντε μωρές παρθένες έμειναν έξω του “Νυμφώνος” γιατί δεν είχαν αγάπη. Ήσαν νεκρές ψυχικά και δεν είχαν ασκηθεί Χριστοκεντρικά. Όπως συμβαίνει με πολλές μορφές ασκητισμού των διαφόρων, κυρίως, ανατολικών θρησκειών, Βουδισμού κ. λ. π. Η άσκηση μέσα στην Ορθοδοξία είναι έκφραση λατρείας προς τον Ιησού Χριστό και όχι αυτοϊκανοποίηση. Όχι γιόγκα.

          Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, ότι η βάση του γάμου και της παρθενίας δεν είναι η “σεξουαλικότητα”. Η “αυτοϊκανοποίηση. Είναι η αγάπη, που εκφράζεται με τη θυσία του εγώ και οδηγεί στη θέωση.

          Όποιοι κάνουν τον γάμο και την παρθενία αποκομμένο βιολογικό γεγονός, η “αυτοϊκανοποίηση”,, τα καταστρέφουν και τους αφαιρούν το θείο μεγαλείο, που τους έδωσε ο ίδιος ο Θεός.

          Μόνον οι αιρετικοί, “Μανιχαϊστές”, “Δυϊστές” κ. α. παρερμηνεύουν το  γάμο και την παρθενία, το πνεύμα και την ύλη, και δημιουργούν παρεκκλίσεις, διαστάσεις και διαστροφές.

           Η Ορθόδοξη Εκκλησία ευλογεί το γάμο και την παρθενία για ν’ αποτελούν το καθένα τρόπο ζωής, άσκηση, δρόμο που πρέπει να καταλήγει πάντοτε στον ίδιο σκοπό: τη θέωση.

          γ.