Μια μορφή λύπης είναι αυτή που, κατά κάποιον τρόπο, ο άνθρωπος δημιουργεί μόνος του, και η οποία είναι κακή λύπη. Μια άλλη μορφή λύπης είναι αυτή που έρχεται άθελά μας, όταν μας συμβαίνουν διάφορα δυσάρεστα πράγματα. Το τρίτο είδος είναι εκείνη η οποία οπωσδήποτε εξαρτάται μεν από μας, αλλά όμως είναι βίωμα πνευματικό που δίδεται από τον Θεό (χαρμολύπη).
Όταν έρχεται στον άνθρωπο μια αθυμία,
μια κατάθλιψη, μια στενοχώρια, μπορεί
αυτή η θλίψη να μην είναι από τον Θεό αλλά από τον διάβολο. Και αν αφεθείς σ’
αυτή την λύπη, όχι μόνο υποφέρεις, αλλά και αμαρτάνεις κιόλας. Υπάρχουν
περιπτώσεις που λυπάται κανείς για κάτι που συνέβη, όπως για μια αμαρτία ίσως
που έκανε. Άλλο είναι όμως να λυπηθείς έχοντας
μετάνοια στην ψυχή σου, και άλλο, επειδή θίχτηκε ο εγωισμός σου, η
φιλαυτία σου. Άλλο το ένα , άλλο το άλλο. Το ένα λυτρώνει, το άλλο
καταποντίζει.+
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου