Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η ανοιχτή
επιστολή παραίτησης ενός αναπληρωτή εκπαιδευτικού, που δημοσιεύθηκε ευρύτατα
στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, διαβάστηκε πολύ και προβλημάτισε
ακόμα περισσότερο. Παραβατικότητα πέρα από κάθε φαντασία, συμπεριφορές
αδιανόητες, σκηνές βγαλμένες από ταινία τρόμου. Μοιάζει σαν ξαφνικά να
κατέρρευσαν οι βολικές αυταπάτες πίσω από τις οποίες κρύβαμε από τους εαυτούς
μας την πραγματικότητα, ή, καλύτερα, κρύβαμε την πραγματικότητα στους εαυτούς
μας.
Ναι,
ασφαλώς, δεν είναι όλα τα σχολεία έτσι,
δεν είναι όλοι οι μαθητές έτσι! Αλλά
είναι καιρός τα προβλήματα, όσα και όσο μεγάλα είναι, να τα δούμε κατάματα,
αντί να προσποιούμαστε ότι όλα βαίνουν καλώς. Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τις
προτεραιότητές μας. Δύσκολα θα διαφωνούσαμε με αυτό που γράφει στην επιστολή
του, μεταξύ άλλων, ο παραιτηθείς καθηγητής: «Διαδραστικοί πίνακες, τάμπλετ,
προτζέκτορες, ακόμα και οι ίδιες οι αίθουσες με τις καρέκλες και τα θρανία τους, είναι απλώς ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ. Η
ουσία είναι ο σεβασμός στον εκπαιδευτικό, ο σεβασμός στην εκπαιδευτική
διαδικασία, κάτι που ως κοινωνία έχουμε απολέσει».
Το
σχολείο, πρέπει να το καταλάβουμε, δεν είναι παρά εικόνα της κοινωνίας. Μια
κοινωνία που έχει κηρύξει τον πόλεμο στις πνευματικές αξίες είναι βέβαιο ότι
πολύ γρήγορα θα δρέψει τους καρπούς των άστοχων και αστόχαστων επιλογών της.
Και τους καρπούς αυτούς θα τους δει πρώτα και πάνω απ’ όλα στο σχολείο και στη
γενιά εκείνη που η ίδια έσπρωξε στον γκρεμό, και τώρα υποκριτικά εκπλήσσεται,
βλέποντας πόσο χαμηλά έχει πέσει…
«ΖΩΗ».
τ.4373
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου