ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

 

Μου έδειξες έναν άνθρωπο

          Σου παραπονέθηκα συχνά, Θεέ μου, Σου μίλησα για το ότι οι αληθινοί άνθρωποι λιγόστεψαν στις μέρες μας.

          Διαμαρτυρήθηκα γιατί η αμαρτία καλπάζει στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους μας κάτω από φωτεινές επιγραφές.

          Ξαναείπα σχεδόν απελπισμένος τα λόγια του προφήτου Σου: «Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός».

          Περίμενα την απάντησή Σου, Κύριε.

          Το ξέρεις ότι πιεζόμουν πολύ από απαισιόδοξα αισθήματα.

          Σήμερα όμως μου μίλησες.

          Μου έδειξες έναν άνθρωπο. Ανάσανα. Ανακουφίσθηκε η ψυχή  μου.

          Ήταν δικός Σου. Πορισμένος με καλοσύνη και αλήθεια. Ένας άνθρωπος ευθύς, κρυστάλλινος, χαριτωμένος. Ένας πομπός ζωής.

          Δεν μου είπε ούτε μια φορά τη λέξη Θεός στη συζήτησή μας. Όμως για μένα είναι αναμφισβήτητο, ότι ήταν ο εκλεκτός Σου, πολίτης του Κράτους Σου.

          Πόσο καλό μου’ κανε ότι τον έστειλες σήμερα στο δρόμο μου. Σ’ ευχαριστώ. Μου ήταν εντελώς απαραίτητο.

          Ένα αντίδοτο για το δηλητήριο της απογοήτευσης που με ποτίζει, όταν συλλογίζομαι την κοινωνία μας.

          Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτόν τον άνθρωπο.

          Σε μεγαλύνω, Κύριε, γιατί από τη λάσπη της διαφθοράς μας μπορείς να πλάθεις αληθινούς χριστιανούς και γνήσιους ανθρώπους. Όταν τους βλέπουμε αντλούμε νέο θάρρος. Είναι κήρυκες της ύπαρξης Σου, της αγάπης Σου.

          Είναι ό, τι ωραιότερο υπάρχει τη στιγμή αυτή στη γη μας.

          Πύκνωσε τους. Πολλαπλασίασέ τους.

          Σήμερα, τώρα, τους έχουμε απόλυτη, επείγουσα ανάγκη Κύριε.  

          ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής