Ένας άριστος τρόπος και πολύ δύσκολος
στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους , είναι η ταπεινοφροσύνη. Οι άγιοι
Πατέρες την λένε τελειότητα, γιατί και ο Θεός ταπεινώθηκε μπροστά μας με
πολλούς τρόπους, για να μας μιλήσει, να μας ελκύσει κοντά του και να μας σώσει.
Γιατί μακριά από τον Χριστό δεν υπάρχει σωτηρία και ο μόνος δρόμος, που μας
οδηγεί στον Χριστό με σίγουρο τρόπο είναι η ταπεινοφροσύνη. Είναι θεμελιώδης
αλήθεια της πίστεως η ταπείνωση η αληθινή, όταν δηλαδή βάζουμε τον εαυτό μας
κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλα τα δημιουργήματα. Πολλά έχουν γραφεί γι’
αυτή την παναρετή , που μέσα της περιέχει όλες τις αρετές. Εδώ θα αναφέρουμε
λίγες μόνο φράσεις από τρεις μεγάλους ασκητές: τους Αββάδες Ματώη, Νισθερώο και
Τιθόη:
-«Αυτό
το διηγήθηκε ο Αββάς Ιάκωβος: «Πήγα κάποτε στον Αββά Ματώη και ξαναγυρίζοντας,
του είπα: Θέλω να πάω στα Κελλιά. Και μου λέγει: Δώσε τους χαιρετισμούς μου στον Αββά Ιωάννη. Πήγα, λοιπόν, στον Αββά
Ιωάννη και του λέγω: Σε χαιρετά ο Αββάς Ματώης. Και μου είπε ο γέροντας Να , ο
Αββάς Ματώης, αληθώς Ισραηλίτης ενώ δόλος ουκ έστιν. Και αφού πέρασε ένας
χρόνος, πήγα πάλι στον Αββά Ματώη. Και του ανέφερα τον χαιρετισμό του Αββά
Ιωάννη. Και λέγει ο Αββάς Ματωης: Δεν αξίζω βέβαια αυτά, που είπε ο γέροντας. Πλην,
τούτο γνώριζε, ότι αν ακούσεις γέροντα τον πλησίον σου να δοξάζει πάνω από τον
εαυτό του, σε μεγάλα μέτρα έφτασε. Γιατί αυτή είναι η τελειότης: Να δοξάζει
κανείς τον πλησίον του πάνω από τον
εαυτό του». Και αυτή τελειότης είναι η ταπεινοφροσύνη.
-Αυτό το είπε ο Αββάς Νισθερώος. Όταν
μια μέρα τον ρώτησε ο Αββάς Ποιμήν, από που απέχτησε την αρετή εκείνη, ώστε να
μην μιλά και να μη μπαίνει στην μέση, όσες φορές γινόταν κάποια θλίψη στο
Κοινόβιο. Και ο γέροντας αποκρίθηκε: «Συγχώρεσέ με, Αββά, αλλά όταν πρωτομπήκα
στο Κοινόβιο είπα στον λογισμό μου ότι «εσύ και ο όνος είσθε ένα». Όπως ο όνος
τον δέρνουν και δεν μιλά, τον βρίζουν και τίποτε δεν αποκρίνεται, έτσι και συ.
Καθώς και ο ψαλμός λέγει: «Κτηνώδης
εγγενήθην παρά σοι, καγώ διαπαντός μετά σου». Και αυτή η τελειότης είναι η
ταπεινοφροσύνη.
-«Ερώτησε
κάποιος αδελφός τον Αββά Τιθόη, λέγοντας: «Ποια είναι η οδός, που φέρνει στην
ταπείνωση; Και ο γέροντας αποκρίθηκε: «Η οδός της ταπεινώσεως αυτή είναι η
εγκράτεια και η προσευχή και το να θέτει κανείς τον εαυτό του κάτω από όλα τα
δημιουργήματα». Και αυτή η τελειότης είναι η ταπεινοφροσύνη.
«ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ
ΣΩΤΗΡΙΑ», Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου