“Ιδού ο Νυμφίος έρχεται...”

“Και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα.......” 

          Η Εκκλησία μας στον γνωστό αυτόν ύμνο μακαρίζει εκείνον τον δούλο που αναμένει την άφιξη του Νυμφίου, γιατί καθώς θα έρχεται ο Κύριος θα τον συναντήσει γρηγορούντα.

          Το όνομα “δούλος του Θεού” στην Αγ. Γραφή σημαίνει τίτλο τιμής. “Δούλος μου” ονομάζεται από τον Θεό όποιος συνεργάζεται μαζί Του στο έργο της σωτηρίας. Ο τίτλος αυτός δίνεται στον Μωυσή και στον Δαβίδ, τον τύπο του μεσσιανικού βασιλιά. Δίνεται στους πατριάρχες του Ισραήλ Αβραάμ, Ισαάκ, στον Ιησού του Ναυή, που οδήγησε τον λαό του στη γη της επαγγελίας. Ακόμη αποδίδεται στους προφήτες, που έχουν ως αποστολή τη διατήρηση της Διαθήκης. Κατ’ εξοχήν όμως Δούλος του Θεού είναι Υιός Του, ο Οποίος αποστέλλεται για να εκπληρώσει αυτό το έργο.

          Δούλος του Νυμφίου γίνεται και όποιος προσφέρεται σε μια αγάπη που δεν έχει όρια, ακόμη και την ύπαρξή του. Είναι όμως πολύ επικίνδυνο να μιλάει κανείς για μια τέτοια αγάπη, γιατί φαίνεται ανερμήνευτη και ακατανόητη.

          Γρηγορών πάλι είναι ο άνθρωπος που αγαπά και ανυπομονεί να συναντήσει τον αγαπώμενο και να του προσφερθεί. Είναι ο δούλος που αγωνίζεται συνεχώς να προσφέρει τη διάπυρη αγάπη του. Η ψυχή που αγαπά τόσο, οικειοθελώς προσφέρεται στον Αγαπημένο της: “Ιδού η δούλη Κυρίου....”

          Γρηγορούσα  είναι και η ψυχή που τυφλωμένη αρχικά από την πρόσκαιρη ηδονή της αμαρτίας, αρνήθηκε το Εραστή της, τον Χριστό της, αλλά μετά μετανοούσα και κλαίουσα, πληγωμένη από το βέλος του θεϊκού Του έρωτα, Τον αναγνωρίζει ως τον Νυμφίο της, τον Κύριό της και Θεό της.  

          Γ.