ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τους αγώνες της καθημερινής ζωής

 

Καλούμαστε να διδάξουμε τα παιδιά μας μέσα από τις εκατοντάδες αλληλοεπιδράσεις μεταξύ γονιού και παιδιού που συμβαίνουν κάθε μέρα για πολλά χρόνια. Τα παιδιά διαμορφώνονται με κάθε, μέσα από κάθε, αλληλοεπίδραση που έχουμε μαζί τους, από την στιγμή της σύλληψής τους μέχρι τη στιγμή της αναχώρησής τους από τη ζωή. Ο Θεός, μέσα από κάθε αλληλοεπίδραση με τα παιδιά μας, μας δίνει την δυνατότητα να κοινωνήσουμε σε αυτά την αλήθειά Του.

          Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά μαθαίνουν κατά κύριο λόγο από το πως οι γονείς ανταποκρίνονται όταν αυτά συμπεριφέρονται άσχημα.. Τα παιδιά μαθαίνουν πως τα αγαπάμε ό, τι και αν συμβεί όταν ανταποκρινόμαστε με σεβασμό και αποτελεσματικά την ώρα που μαλώνουν, αντιμιλάνε, είναι ανυπάκουα, η ανεβαίνουν πάνω  στα τραπέζια. Τα παιδιά εσωτερικεύουν τις αντιδράσεις μας προς αυτά σε αυτές τις δύσκολες  στιγμές περισσότερο από όταν συμπεριφέρονται καλά. Είναι ιδίως εν μέσω των καθημερινών αγώνων μας που διδάσκουμε περισσότερο αποτελεσματικά και μορφοποιούμε την καρδιά, τον νου και τη ψυχή των παιδιών μας. Είναι όταν καθόμαστε επιτέλους να φάμε και κάποιος χύνει κάτω το γάλα του, ή το παιδί μας ρίχνει το φαγητό του στο πάτωμα επειδή δεν θέλει άλλο, είναι, λοιπόν, τότε, που τα παιδιά μας θα μάθουν το εάν η υπομονή είναι όντως αρετή, και το εάν όντως τα σεβόμαστε.

          Τα παιδιά δε μαθαίνουν την αρετή της υπομονής όταν όλοι τα πάνε  καλά με όλους ή όλους ή όλα γίνονται καταπώς αυτά θέλουν. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν την αυτοσυγκράτηση ή τη γενναιοδωρία εάν το καθένα έχει τα δικά του παιχνίδια και ουδέποτε προκύπτει η ανάγκη να τα μοιραστεί. Τα παιδιά μπορούν να οικειοποιηθούν τις αξίες και αρετές της Βασιλείας του Θεού μόνο παλεύοντας την καθ’ ημέραν αγώνα. Δε υπάρχουν παρακαμπτήριες στην “οδό” της εκμάθησης της υπομονής, της πειθαρχίας και του αυτο- ελέγχου. Τα παιδιά μαθαίνουν κατά κύριο λόγο όταν αγωνίζονται να μοιράζονται πράγματα μεταξύ τους, προσπαθούν να κάνουν αυτά που τους ζητούμε, ή αγωνίζονται να ζήσουν εντός των ορίων που εμείς θεσπίζουμε γι’ αυτά.

          Στο περιστατικό που δύο παιδιά μαλώνουν για ένα αυτοκινητάκι, δεν μαλώνουν απλώς για ένα  παιχνίδι την ώρα του φαγητού, αλλά μαθαίνουν να έχουν υπομονή , πραότητα και γενναιοδωρία. Όπως είναι φυσικό, θέλει κάτι παραπάνω από έναν καυγά ή από ένα παιχνίδι για να φτάσουν να το μάθουν αυτό. Αλλά θα υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες  καθημερινά για να διδαχθούν αυτά τα πράγματα. Δικός μας ρόλος είναι να το αντιληφθούμε, και να βρούμε τον τρόπο να υποστηρίξουμε  αυτό το είδος της εκμάθησης.

          Οι διαρκείς προκλήσεις και αγώνες  της γονεϊκότητας δεν είναι απλώς κάποιες σημαντικές στιγμές αλλά είναι, στην πραγματικότητα, οι πιο σημαντικές στιγμές κατά τις οποίες διδάσκουμε τα παιδιά μας πως να ζουν και να αγαπούν μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Οι ευκαιρίες  για διδαχή παρουσιάζονται  όταν τα παιδιά μας συμπεριφέρονται άσχημα, όταν αγωνίζονται. Κάθε άλλο παρά θα έπρεπε να  αποφεύγουμε την εκδήλωση μιας κακής συμπεριφοράς- αυτή ακριβώς η συμπεριφορά είναι η ευκαιρία που έχουμε για να πραγματοποιήσουμε  την πλέον αποτελεσματική διδασκαλία. Χρειάζεται να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα “εργαλεία” της γονεϊκότητας με σύνεση ώστε να εκμεταλλευτούμε αυτές τις ευκαιρίες.

          Τα τρία πιο σημαντικά εργαλεία τα οποία έχουμε ως γονείς είναι:

- Ο τρόπος που ζούμε τη δική μας ζωή.

-.Ο τρόπος που σχετιζόμαστε με τα παιδιά μας, και

- Αυτά που τους λέμε.

          Δρ Φίλιππος Μαμαλάκης