1000 πλοιάρια μὲ 20.000 ἐπιβάτες
πραγματοποίησαν τὴν Κυριακὴ 3 Ἰουνίου φαντασμαγορικὴ παρέλαση στὸν ποταμὸ Τάμεση
στὸ Λονδίνο στὰ πλαίσια τῶν ἐκδηλώσεων γιὰ τὴ διαμαντένια ἐπέτειο τῆς
βασίλισσας Ἐλισάβετ, γιὰ τὴ συμπλήρωση δηλαδὴ 60 χρόνων της στὸ θρόνο τῆς Ἀγγλίας.
Ἡ Βασίλισσα, 86 ἐτῶν σήμερα,
τέτοιες μέρες τὸ 1952 εἶχε ἀνεβεῖ στὸ θρόνο τῆς μεγάλης -τότε- Βρεττανικῆς αὐτοκρατορίας
σὲ ἡλικία μόλις 26 ἐτῶν.
Ὅταν ἡ παρέλαση τέλειωσε καὶ ἔπεσε
τὸ σκοτάδι, ἐμφανίστηκε – παραβολικὰ μιλάμε – τὸ τελευταῖο, 1001ο πλοιάριο. Εἶχε
παράξενο κατάρτι: Μιὰ ἀγχόνη (κρεμάλα) καὶ στὸ πλάι του ἕνα ὄνομα: *_ΕΥΑΓΟΡΑΣ
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ!*_
Τὸ γνωρίζει αὐτὸ τὸ πλοιάριο ἡ
μεγάλη βασίλισσα τῆς Ἀγγλίας. Ἔχει στοιχειώσει στὸν ὕπνο της, διότι τῆς θυμίζει
τὴν παγωμένη ἄρνησή της, τότε στὸν 5ο χρόνο τῆς βασιλείας της, τὴν ἄρνησή της νὰ
δώσει χάρη στὸν 19άχρονο ἀγωνιστὴ τῆς ΕΟΚΑ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, τὴν ὥρα ποὺ τὴν
ἱκέτευε γι᾿ αὐτὸ ὅλος ὁ πολιτισμένος κόσμος.
Εἶχε μείνει
ψυχρὴ καὶ ἀσυγκίνητη καὶ τὸν προηγούμενο χρόνο στὶς ἐκκλήσεις τῶν γονιῶν καὶ ἄλλων
ἐκτελεσθέντων ἀγωνιστῶν... ἔμεινε παγωμένη καὶ ἀδιάφορη, αὐτὴ ποὺ ἀναγνωρίζεται
καὶ ἀρχηγὸς τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, καὶ γιὰ τὸν νεαρότερο ἀπ᾿ ὅλους, τὸν Εὐαγόρα.
Ὁ νεαρὸς ἥρωας λίγες ὧρες πρὶν
κρεμαστεῖ ἔγραψε στὴν ἀδελφή του: «Ὥρα 7.30΄ μ.μ.. Ἡ πιὸ ὄμορφη μέρα τῆς ζωῆς
μου. Ἡ πιὸ ὄμορφη ὥρα. Μὴ ρωτᾶτε γιατί». Καὶ τὰ μεσάνυχτα τῆς 13ης πρὸς 14η
Μαρτίου τοῦ 1957 βάδισε ἀτρόμητος στὴν ἀγχόνη ποὺ εἶχε στήσει ὁ αἱμοσταγὴς
στρατάρχης τῆς Ἀγγλίας Χάρτιγκ. Βάδισε ψάλλοντας τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο τῆς Ἑλλάδος καὶ
ἐνθρονίστηκε στὸν αἰώνιο δοξασμένο θρόνο τῶν καρδιῶν ὅλων τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅλων
τῶν ἡρώων τῆς γῆς.
Ἡ βασίλισσα τῆς Ἀγγλίας ἂς ζήσει ἀκόμα
πολύ. Ἂς γιορτάσει κι ἄλλο ἰωβηλαῖο, ἂς τὸ ποῦμε «χρυσαδαμάντινο»... ὅμως...
Ὅμως κάποια στιγμὴ καὶ ἐκείνη θὰ
καταλήξει στὸ μοναδικὸ «θρόνο» κάθε ἀνθρώπου: Στὰ δυὸ μέτρα χώμα τοῦ τάφου. Καὶ
θὰ παρουσιαστεῖ τότε μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ Κριτοῦ τῶν πάντων, γιὰ νὰ δώσει λόγο
γιὰ τὰ ἔργα της...
Ἐμεῖς τῆς εὐχόμαστε, πρὶν μεταβεῖ
ἀπὸ τὸν ψεύτικο θρόνο της στὸ θρόνο τοῦ Κριτοῦ, νὰ βρεῖ τὸ θάρρος νὰ ἐπισκεφθεῖ
ταπεινὰ τὰ «Φυλακισμένα Μνήματα» τῶν τότε κεντρικῶν φυλακῶν τῆς Λευκωσίας καὶ
γονατιστὴ νὰ ζητήσει συγγνώμη ἀπὸ τὸν ἥρωα μαθητὴ καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀγωνιστές...
Αὐτὸ θὰ ἐλάφρυνε τὸ βάρος τῆς ψυχῆς της.
Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» 1.7.2012
anastasiosk
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου