Εκκλησία και Μ. Σαρακοστή

 

Η Εκκλησία είναι σαν μια οικογένεια. Είναι ένα σπίτι που όλα τα μέλη του μαθαίνουν να λένε το Θεό Πατέρα, με τον τρόπο που αποκαλούμε τον  κατά σάρκα πατέρα μας. Αλλά διαφορετικά συνειδητοποιεί τη λέξη “πατέρας” το βρέφος αλλιώς το νήπιο, αλλιώς ο έφηβος, αλλιώς ο ώριμος άνθρωπος. Παρότι λέμε την ίδια λέξη όλοι, έτσι και εμείς στην Εκκλησία όλοι είμαστε παιδιά του Θεού, αλλά άλλοι είναι νήπια, βρέφη, έφηβοι, ώριμοι άνθρωποι.

          Όμως μέσα σ’ αυτή την κοινή μας οικογένεια μεγαλώνει κανείς σιγά-σιγά  και συνειδητοποιεί την αγάπη του Θεού, την Αλήθεια και την ελευθερία. Αν προσεγγίζουμε την Εκκλησία ως οικογένεια, τότε, θα διαπιστώσουμε πως η ποιότητα των σχέσεων μεγαλώνει μέσα σ’ ένα πνεύμα ελευθερίας και αγάπης.

          Να ξεκαθαρίσουμε κάτι σοβαρή σε σχέση με την Εκκλησία.

          Η Εκκλησία δεν αποτελείται από ανθρώπους που είναι καλύτεροι από άλλους. Η Εκκλησία αποτελείται από ανθρώπους που επιθυμούν να γίνουν καλύτεροι από αυτό που είναι οι ίδιοι τώρα. Η Εκκλησία δεν είναι βιτρίνα στην οποία εκτίθενται τέλειοι χριστιανοί. Αλλά είναι σχολείο στο οποίο προσπαθούν να τελειοποιηθούν οι χριστιανοί.

          Για να βοηθηθεί ο άνθρωπος να γίνει καλύτερος απ’ αυτό που είναι  τώρα  η Εκκλησία μας καλεί να παραδώσουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Χριστού, για να μας σηκώσει από τις πτώσεις μας.

          Αυτή είναι η Μεγάλη Σαρακοστή.

          Αγώνας- διάβαση- πάσχα, ελευθερία-έγερση- Ανάσταση από τη ζωή της αμαρτίας.

          Η Σαρακοστή είναι ένας θυσιαστικός κόπος, προσευχή, νηστεία και  ελεημοσύνη ως μέσα για να ξαναποκτήσουμε την πραγματική μας αξιοπρέπεια, την αληθινή ελευθερία μας και την ικανότητα να αγαπάμε.

          Ο κόπος της προσευχής γεννάει την ελεήμονα διάθεση να παραιτηθούμε από περιττές σωματικές απαιτήσεις χάριν της αγάπης του Χριστού υπέρ των αδελφών μας.

          Η νηστεία είναι μια σωματική και ψυχική ανανέωση του εσωτερικού μας, μας μαθαίνει το θυσιαστικό πολίτευμα της Εκκλησίας του Χριστού και μας γεμίζει με ζεστασιά τη ψυχή μας.

          Ας προσευχηθούμε να θελήσουμε κι εμείς ως μέλη της μεγάλης οικογένειας του Θεού, ώστε όλοι με ένα στόμα να Τον αποκαλούμε Πατέρα μας.

          γ.