Ιερά Προσκυνήματα – Εικόνες της Παναγίας (ε΄)
Παναγία η Καλυβιανή
Στο νομό Ηρακλείου, στον κάμπο της Μεσσαράς, αφού περάσουμε από την πόλη της περιοχής, τις Μοίρες, προχωρώντας πριν το παραθαλάσσιο Τυμπάκι και στην αρχαία Φαιστό, αφήνοντας ελάχιστα το δημόσιο δρόμο, αριστερά φτάνουμε στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής και στο τεράστιο συγκρότημα με τα τόσα Εκκλησιαστικά Φιλανθρωπικά Ιδρύματα, μια μικρή ιερή πολιτεία, που δίκαια κάποιοι την ονόμασαν σύγχρονη «Βασιλειάδα».
Το 1873 ένας βοσκός είδε μια μαυροφορεμένη γυναίκα, η οποία τον προέτρεψε να ψάξει κάτω από πέτρες και ξύλα. Ψάχνοντας βρήκε τη θαυματουργό Εικόνα του Ευαγγελισμού της Παναγίας μάλλον σε χώρο παραμελημένου ναού. Η εύρεση έγινε γνωστή στην περιοχή, κατέφθαναν πολλοί πονεμένοι και γίνονταν θαύματα. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη κάτι να κτισθεί. Όμως το κτήμα που βρέθηκε η Εικόνα ανήκε σε Τούρκο που κατοικούσε στο κοντινό χωριό Καλύβια, ο οποίος αρνήθηκε να το δώσει. Με διαταγή του Τούρκου Διοικητή Χανίων απαλλοτριώθηκε το κτήμα και αγοράστηκε από τους χριστιανούς. Όμως ο φανατικός Τούρκος ιδιοκτήτης από αντίδραση έβαζε το άλογό του μέσα στην εκκλησία. Τη λύση την έδωσε η Παναγία. Ο Τούρκος είχε παιδί παράλυτο. Η Παναγία παρουσιάστηκε στον ύπνο της μητέρας του παιδιού και της είπε να σκουπίσει την εκκλησία από τις ακαθαρσίες του αλόγου, να θυμιάσει και το παιδί της θα γίνει καλά. Ύστερα από τρίτη εμφάνιση της Παναγίας η γυναίκα πήγε κρυφά από τον άνδρα της. Μόλις γύρισε σπίτι το παιδί της έλειπε. Το βρήκε υγιέστατο στην πλατεία να παίζει με τα άλλα παιδιά. .Μόλις ο Τούρκος ενημερώθηκε, παραχώρησε ό,τι ζητουσαν οι χριστιανοί, ομολογώντας ότι είναι αληθινή η πίστη τους.
Το 1912 η Κρήτη ενώθηκε με τη μητέρα Ελλάδα. Άρχισε τότε να κτίζεται μεγαλοπρεπής Ναός και τελείωσε το 1924. Είχαν χτιστεί και κάποια κελιά κυρίως για εξυπηρέτηση των προσκυνητών στην εορτή της Κοιμήσεως. Στη συνέχεια υπήρξε μια εγκατάλειψη του χώρου, ώσπου το 1956 έγινε μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας με έδρα τις Μοίρες ο Σεβασμιώτατος Τιμόθεος Παπουτσάκης από τα Χανιά. Επισκέφθηκε την Παναγία Καλυβιανή, σαγηνεύτηκε από την ύπαρξη της Εικόνας και τα θαύματα και άρχισε να μελετά μεγαλεπήβολα σχέδια για φιλανθρωπικό έργο. Ξεκίνησε χωρίς οικονομικά μέσα, αλλά άγνωστοι άνθρωποι ακούγοντας προσέφεραν ποσά για το θεάρεστο έργο. Έτσι ήταν αποκλειστικό έργο της Εκκλησίας. Με το συγκρότημα των Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων φάνηκε πως το Μοναστήρι στηρίζεται σε δύο σκέλη: στην αγάπη στο Θεό και στον άνθρωπο.
Χρονικά προηγήθηκε το Ορφανοτροφείο Θηλέων. Εκατοντάδες παιδιά βρήκαν στοργή. Πολλά από αυτά έρχονται σε γάμο, οπότε αποχωρούν. Στη συνέχεια συγκροτήθηκε η Ιερά Μονή. Δεκάδες πλέον οι Μοναχές είναι η ψυχή του Ιδρύματος. Λειτούργησε και συνεχίζει σχολείο, του οποίου ψυχή είναι ο π. Νεκτάριος Πατεράκης. Ακολούθησε το Γηροκομείο, το οποίο σήμερα έχει περίπου 60 τροφίμους. «Οι γιαγιές αυτές είναι κατάκοιτες ή παράλυτες… περιμένουν τη φροντίδα, την αγάπη της μοναχής..». «Τα γηρατειά τα ψυχαγωγούν και τα παιδιά με τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς». Ακολούθησε « η Οικοκυρική Σχολή», «Σχολή Κοπτικής- Ραπτικής», «Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας», «Ίδρυμα Νεανίδων». «Παιδιά έρχονται και απ’ έξω, τα στέλνουν οι γονείς των να μάθουν τρόπους, να πάρουν μια αγωγή χριστιανική γιατί τούτο το περιβάλλον είναι έντονα θρησκευτικό». Ακόμη υπάρχουν Εργαστήριο Ιερροραπτικής, Αγιογραφίας, Υφαντικής, Τυπογραφείο κ.ά.
(Διασκευή από το βιβλίο Σαράντα Εικόνες της Παναγίας του αρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα)
Δροσοσταλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου