Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Συζυγίας ἐγκώμιον ὑπὸ ἀνωνύμου τινὸς ἐγγάμου


συζυγία ξεκινάει μ τν ταπείνωση, σαφς νεπίγνωστη, ποταγς σ φυσικς νάγκες, τομικές, γωκεντρικές: νάγκη δονς, νάγκη συντροφικότητας, νάγκη πεξάρτησης π τ γονεϊκ προστασία, νάγκη ν στήσει τομικς νθρωπος τ δικό του σπιτικό, τ δική του παρουσία μέσα στν κοινωνικ βίο. Κα γάπη το Θεο πο «θέλει πάντας νθρώπους σωθναι» (δν λιεύει πρωταθλητές), χει δρομολογήσει ν κανοποιονται ο φυσικές, τομοκεντρικς ατς νάγκες μέσα π μι πορεία νεπίγνωστης μοιρασις τς ζως κα τς παρξης.

μοιρασι δν εναι στόχος, στόχος εναι κανοποίηση τς τομικς νάγκης πο μως περνάει μέσα π τ μοιρασιά. Γι’ ατ κα δν χει μοιρασι τίποτα τ προγραμματικ ξιόμισθο. Εναι κούσια ταπείνωση ποταγς στν νάγκη. Κα πειδ νάγκη εναι γωκεντρική, κανοποίησή της μέσα π τ μοιρασι συνεπάγεται, σχεδν σ κάθε βμα πρόσκρουση στν λλον, σύγκρουση, φανερ φαν διαμάχη, νταγωνισμ τν γώ. λλ νάγκη πλεονεκτε, ατ ποχρεώνει τ γώ, προοδευτικ κα νεπαίσθητα, ν ποταχθε, ν καταβάλει τ μπονο τίμημα τς ατοπαραίτησης πο προϋποθέτει κανοποίηση τν ναγκν.

συζυγία, κατ κανόνα, εναι σκληρ ναμέτρηση γωισμν, παιτήσεων ατονομίας κα πιβολς −εναι καυγάδες, πικρ λόγια, σπαραγμς στ σωθικά. τσι, μ ατος τος πόνους γέννας, συντελεται νεπίγνωστα μοιρασι τς παρξης. Τ τίμημα το πόνου πομακρύνει κάθε πόνοια κατορθώματος, παίτησης παίνων γι τν ατοπαραίτηση. μοιρασι τς ζως κα τς παρξης «οκ ρχεται μετ παρατηρήσεως», συντελεται ν γνοί τν θλουμένων. «ς ν νθρωπος βάλ τν σπόρον π τς γς κα καθεύδ κα γείρητε, νύκτα κα μέραν, κα σπόρος βλαστάν κα μηκύνηται ς οκ οδεν ατς −ατομάτ γρ γ καρποφορε».




Δεν υπάρχουν σχόλια: