Ομιλία Μητροπολίτου Πατρών ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ στην κουρά του Μοναχού Νεκταρίου Ι.Μ.Αγ.Πάντων Τριταίας

« Σήμερα, στό πανσεβάσμιο αὐτό Μοναστήρι, ζοῦμε ἕνα ἀκόμα θαῦμα. Ἕνας νέος ἄνθρωπος, ἐπισήμως πλέον, γίνεται μέλος τῆς ἱερᾶς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος τῆς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πάντων. Ἄς εἶναι δοξασμένο καί εὐλογημένο τό Ὄνομα τοῦ Κυρίου.

Στήν χαρά αὐτή τῆς Μονῆς μετέχομε ὅλοι, ὁ Ἐπίσκοπος, οἱ Μοναστικές Ἀδελφότητες πού εὑρίσκονται σήμερα ἐδῶ, ὁ Ἱερός Κλῆρος τῆς περιοχῆς καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας γενικώτερα καί ὁ εὐσεβής Λαός τῆς Τριταίας καί τῶν Πατρῶν, πού κατέκλυσε τάς ἱεράς αὐλάς τῆς σεβασμίας καί Ἱερᾶς Μάντρας τῶν Ἁγίων Πάντων.

Χαιρόμεθα γιατί ὁ Κύριος ηὐδόκησε, ἀγαπητό μου παιδί Νεκτάριε, νά ἐνδυθῇς τό ἅγιον σχῆμα τοῦ Μοναχοῦ, νά περιβληθῇς, τό ἱερό μοναχικό τριβώνιο καί νά ἀκολουθήσῃς τήν ὁδόν τῆς τελεωτάτης πολιτείας βίου, ὅπως χαρακτηρίζει τήν μοναχικήν πολιτείαν ὁ Οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος. Ἐκπληρώνεται σήμερα βαθύτατος, μύχιος, ἐσωτερικός σου πόθος, νά ἀφιερωθῇς στόν Θεό καί νά ζήσῃς ἐν προσευχαῖς καί νηστείαις καί ἐν μετανοίᾳ, πρός δόξαν Θεοῦ ἰδικήν σου πνευματικήν ὠφέλεια καί σωτηρία ἀλλά καί σωτηρία τῶν ψυχῶν τῶν συνανθρώπων σου.

Ἀπό τήν στιγμή πού σέ ἐγνώρισα, διεπίστωσα τήν κλίση σου πρός τόν Μοναχισμό καί προσευχή ἔκαμα θερμή πρός τόν Θεό, ὥστε νά σέ βοηθήσῃ νά ἐπιλέξῃς ὅ,τι εἶναι τό θέλημά Του, γιά τήν ζωή σου. Ποτέ δέν σοῦ εἶπα κάτι, ὥστε νά μείνῃς ἀνεπηρέαστος στήν λήψη τῆς ἀποφάσεώς σου.

Ἄς εἶναι δοξασμένο τό Ὄνομα τοῦ Κυρίου διότι σοῦ ἔδειξε τόν δρόμο πού ἔπρεπε νά ἀκολουθήσῃς.

Ἀγάλλεται ἡ ψυχή μας σήμερα διότι οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς σου, χωρίς νά ἐμποδίσουν τήν ἀπόφασή σου νά ἀφιερωθῇς στόν Θεό, σοῦ δίδουν τήν εὐχή τους μέσα ἀπό τήν καρδιά τους γιά νά ἐπιτύχῃς στόν ἅγιο σκοπό σου πού εἶναι ἡ θέωση, ἡ κατά Χριστόν Ἰησοῦν τελείωση.

Σοῦ ἔδωσα τό ὄνομα Νεκτάριος τό ὁποῖον ἔφερε α) ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, β) ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, ὁ ἐν Αἰγίνῃ, ὁ θαυματουργός καί γ) ὁ κτήτωρ τῆς Ἱερᾶς καί Σεβασμίας αὐτῆς Μονῆς. Κυρίως γιά νά τιμήσω τόν Κτήτωρα, ὁ ὁποῖος εἰς τήν συνείδησή μου, ἀλλά καί εἰς τήν συνείδηση τοῦ Λαοῦ αὐτῆς τῆς περιοχῆς κατέχει θέση Ἁγίου. Ἔλαμψε μέ τήν ἀρετή του καί τήν ἁγία πολιτεία του στά τέλη τοῦ 17ου αἰῶνος καί κατά τίς ἀρχές τοῦ 18ου. Διεκρίθη γιά τήν μεγάλη πίστη του, τήν ὑπομονή καί τήν ἀγάπη του στούς ἀνθρώπους. Γεννημένος στό χωριό Λακκώματα ὁ κατά κόσμον Νικόλαος, ἠρραβωνίσθη νέαν εὐσεβῆ ἀπό τό χωριό Μπούμπα (σημερινό Ἑλληνικό) , ἀλλά τόσον ἡ νεαρά αὐτή, ὅσο καί ὅλη της ἡ οἰκογένεια ἀπέθαναν ἀπό τήν χολέρα, πού μάστιζε τήν περιοχή. Ἐπισκεφθείς τό χωριό τῆς μελλούσης συζύγου του, χωρίς νά γνωρίζει ὅτι εἶχε πέσει φοβερό θανατικό, εὗρε τό χωριό ἄδειο καί τήν ὀκταμελῆ οἰκογένεια τῆς ἐν λόγῳ κόρης, νεκράν. Δύο δρόμους εἶχε νά ἐπιλέξῃ. Ἤ νά τούς ἀφήσῃ καί νά φύγῃ γιά νά μή προσβληθῇ ὁ ἴδιος ἀπό τήν θανατηφόρο νόσο ἤ νά τούς ἐνταφιάσῃ μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς του. Ἐπέλεξε τό δεύτερο. Ἔκανε τόν Σταυρό του, ἔθαψε τούς νεκρούς καί ὑψώνοντας τά χέρια του στόν οὐρανό εἶπε: «Κύριε, ἔκανα τό χρέος μου. Ἄν δέν ἀποθάνω, Σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θά γίνω μοναχός». Ὁ Κύριος εἰσήκουσε τῆς προσευχῆς του. Τόν διετήρησε ἐν ὑγείᾳ καί ἐκεῖνος ἔγινε Μοναχός, ἐγκαταβιώνοντας κατ’ἀρχάς στή Μονή τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Ἀλεποχωρίου καί μετά ταῦτα, κατόπιν σημείου ἀπό τόν Θεό, ἵδρυσε τήν Ἱερά Μονή τῶν Ἁγίων Πάντων στήν θέση αὐτή.

Τό κτητορικό της Ἱερᾶς Μονῆς, ἀναφέρει ὅτι καί τά ἄλογα καί ἄγρια ζῶα ὑπήκουαν εἰς αὐτόν. Ἐτιμᾶτο καί ἀπό τούς Τούρκους κατακτητές, ἀκόμη. Ὕστερα ἀπό θαῦμα πού ἔγινε στό σπίτι τοῦ Τούρκου Διοικητοῦ τῆς Πάτρας, ὁ Νεκτάριος ἔλαβε, γρόσια ὡς δῶρο, γιά νά τελειώσῃ τό Μοναστήρι.

Ὁ Πασᾶς τῆς Τρίπολης, τόν ἐκάλεσε στήν Τριπολιτσά τό ἔτος 1707, ὅπου προσευχήθηκε καί ὁ Θεός ἔδωκε βροχή μετά ἀπό μεγάλη περίοδο ἀνομβρίας.

Ἐκοιμήθη εἰρηνικά ἐν Κυρίῳ. Ὁ ἴδιος εἶχε εἴπει: «Τά Λείψανά μου θά ἀποκαλυφθοῦν ἀπό τόν Θεό, ὅταν θά ἔλθῃ ἡ ὥρα καί ὁ Λαός τό ζητήσῃ θερμά ἀπό τόν Θεό». Ἐμεῖς τό θέμα αὐτό τό ἔχομε κάνει ὑπόθεση θερμῆς προσευχῆς. Ἄς μᾶς ἀκούσῃ ὁ Κύριος, ὥστε νά μᾶς ἀποκαλύψῃ τά Λείψανα τοῦ ἡγιασμένου Νεκταρίου, κτήτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς .

Μέχρις ὅτου, σημεῖον δείξῃ ὁ Θεός, περί τοῦ κτήτορος Νεκταρίου, ἀγαπητό μου παιδί Νεκτάριε, θά ἑορτάζῃς τήν 9ην Νοεμβρίου, ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ χαριτοβρύτου Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ ἐν Αἰγίνῃ.

Νά ζήσῃς παιδί μου καί νά εὐαρεστήσῃς Θεῷ καί ἀνθρώποις....»

Ι.Μητρόπολις Πατρών