Γ.Μαντζαρίδης, Καθηγητής
Ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως ον πεπερασμένο και προορισμένο να πεθάνει Ο θάνατος αποτελεί τη μόνιμη απειλή και την τελευταία φάση της ζωής του. Το νόημα της ζωής συνδέεται αναπόσπαστα με το νόημα του θανάτου. Και η ζωή θεωρείται σωστά όταν συμπεριλαμβάνει και τον θάνατο. Όταν το νόημα της ζωής δεν βγαίνει με την συμπερίληψη του θανάτου, μένει μετέωρο και εξαφανίζεται. Στην περίπτωση αυτή ο θάνατος ως τελευταία φάση της ζωής καταστρέφει ολόκληρο το προηγούμενο νόημα της και την κάνει άσκοπη και ανόητη. Για να δοθεί νόημα στη ζωή, πρέπει να δοθεί νόημα στο θάνατο. Μόνο όταν αναγνωρισθεί και καταξιωθεί ο θάνατος ως τελευταία φάση της ζωής, μπορεί να καταξιωθεί και ολόκληρη η ζωή. Και η καταξίωση αυτή βρίσκεται στο Θεό, που δεν είναι «Θεός νεκρών, αλλά ζώντων» .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου