Η Μητρόπολη Φθιώτιδος τίμησε τη μνήμη του Γέροντος Βησσαρίωνος – (βιντεο)

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν την Πέμπτη 3 Μαρτίου από την ημέρα εκείνη που ο Θεός απεκάλυψε το θαυμαστό σημείο στην Εκκλησία, το άφθαρτο λείψανο του εναρέτου Ιερομονάχου της Ιεράς Μονής Αγάθωνος Γέροντος Βησσαρίωνος Κορκολιάκου.

Για τον λόγο αυτό στην ιστορική Ιερά Μονή Αγάθωνος τελέσθηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου με τη συμμετοχή των πατέρων της Ιεράς Μονής και πολλών κληρικών εντοπίων και ξένων. Στο ιερό Αναλόγιο έψαλε βυζαντινός χορός αποτελούμενος από τον Πρωτοψάλτη και τ. Σχολάρχη της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας κ. Στυλιανό Μαστρογιάννη, τον Λαμπαδάριο του Μητροπολιτικού Ναού Λαμίας και Διευθυντή της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεώς μας κ. Ανδρέα Ιωακείμ, τον Λαμπαδάριο και Πρόεδρο του Συνδέσμου Ιεραψαλτών Φθιώτιδος κ. Γεώργιο Παλιούρα, τον Πρωτοψάλτη και Καθηγητή κ. Ανάργυρο Βλάχο κ.α.,  ενώ μεγάλη υπήρξε και η συμμετοχή των προσκυνητών και των πνευματικών παιδιών, του αειμνήστου Πνευματικού π. Βησσαρίωνος, οι οποίοι κατέκλυσαν την Ιερά Μονή.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Ποιμενάρχης μας ετέλεσε την εις Διάκονον Χειροτονία του αδελφού της Μονής Μοναχού Ιερεμίου.

Περί το τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ετόνισε ότι στον π. Βησσαρίωνα βρήκε απόλυτη εφαρμογή ο λόγος του Κυρίου «τους δοξάζοντάς με δοξάσω». Ο Γέροντας Βησσαρίων στην ζωή του εδόξασε τον Θεό με την πίστη, την ασκητική ζωή, την φιλανθρωπία, τα έργα της αγάπης. Υπηρέτησε το θέλημα του Θεού και εδόξασε το όνομά Του και το τίμιο σώμα του, που υπήρξε κατοικητήριο του Θεού παραμένει σήμερα παρότι έχουν περάσει 25 ολόκληρα χρόνια από της κοιμήσεώς του και 10 από της ανακομιδής του, αναλλοίωτο, αδιάφθορο και ευωδιάζον.

Με συγκίνηση αναφέρθηκε στα γεγονότα που ακολούθησαν της εκταφής και στην σκληρή πολεμική που δέχθηκε τόσο ο ίδιος όσο και η Ιερά Μονή από τις δυνάμεις του σκότους σημειώνοντας πως, ό,τι συνέβη με τον Γέροντα Βησσαρίωνα μετά την φανέρωση του αφθάρτου σκηνώματός του δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της Εκκλησίας. Παρά όμως την σφοδρή πολεμική των αντιλεγόντων, παρά τα ανυπόστατα ψεύδη, παρά τις έντονες φημολογίες, ότι αποσυντίθεται, ο Θεός εξακολουθεί να κρατεί άφθαρτο και ευωδιάζον το άγιο σώμα του ταπεινού και ελεήμονος Ιερομονάχου Βησσαρίωνος ως την πιο μεγάλη μαρτυρία της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Με την απόφασή της η Εκκλησία μας απέδειξε, ότι γνωρίζει να παραμερίζει τα φληναφήματα των φωνασκούντων και να αποδίδει τους αγίους στο λαό.

Σημείωσε επίσης ότι η Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος κατέχουσα ως πολύτιμο θησαυρό το σεπτό Λείψανο του Αγίου Γέροντος Βησσαρίωνος καταγράφει και συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που συνηγορούν στην αγιότητα του ταπεινού Ιερομονάχου, τα οποία εν καιρώ ευθέτω θα υποβάλλει εις την Ιερά Σύνοδο, δια τα περαιτέρω.

Τέλος συνεχάρη τον άγιο Καθηγούμενο π. Δαμασκηνό που ίσταται επί των επάλξεων με πολύ εκκλησιαστική διαγωγή, θυσία και αγάπη για την αδελφότητα και όλους τους προσκυνητάς, καρπός της οποίας είναι και ο νέος Διάκονος της Μονής π. Ιερεμίας, για τον οποίο ευχήθηκε να ακολουθήσει τα ίχνη του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος και των πατέρων της Μονής, την απλότητα, την αγάπη και την εν Χριστώ ζωή, τα οποία εισάγουν τον άνθρωπο στον Παράδεισο.

Στην αντιφώνησή του ο Καθηγούμενος π. Δαμασκηνός αφού ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο, τους επισήμους και όλους τους προσκυνητάς που προσήλθαν στο ιστορικό Μοναστήρι του οσίου Αγάθωνα για να τιμήσουν από κοινού την ιερά μνήμη του αγιασμένου Γέροντος Βησσαρίωνος, αναφέρθηκε δι’ ολίγον εις τα χαρίσματα που σκιαγραφούσαν την προσωπικότητα του αειμνήστου Γέροντος.

Ακολούθησε το Ιερό Μνημόσυνο και όλοι μαζί έψαλλαν το αιωνία η μνήμη και ασπάσθηκαν το ιερό σκήνωμα του αειμνήστου Γέροντος που βρίσκεται στο παρεκκλήσιο, που όταν ζούσε δέχονταν τις εξομολογήσεις χιλιάδων πιστών.

Μετά το Ιερό Μνημόσυνο προσφέρθηκε το καθιερωμένο Μοναστηριακό κέρασμα στο Αρχονταρίκι της Μονής. Εντωμεταξύ στην Ιερά Μονή κατέφθασε προκειμένου να προσκυνήσει το ιερό Σκήνωμα του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος έγινε δεκτός με αγάπη και εγκαρδιότητα από τον Σεβασμιώτατο και τους Πατέρες της Μονής.

Οι εκδηλώσεις προς τιμήν του οσίου πατρός Βησσαρίωνος ολοκληρώθηκαν το μεσημέρι με τράπεζα που παρέθεσε η Ιερά Μονή προς όλους.

Σημειώνουμε ότι η Ιερά Μητρόπολις Φθιώτιδος με την ευκαιρία της δεκαετούς επετείου της ανακομιδής του άφθαρτου σκηνώματος του Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, διοργανώνει εκδήλωση το Σάββατο 12 Μαρτίου στις 6:00 το απόγευμα στο Αμφιθέατρο του Πνευματικού Διοικητικού της Κέντρου στη Λαμία. Κατά τη διάρκεια της εκδηλώσεως θα μιλήσει για το πρόσωπο του μακαριστού γέροντος ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος Αρχιμ. Δαμασκηνός Ζαχαράκης και θα προβληθεί ταινία με τα γεγονότα του έτους 2006, όταν έγινε η ανακομιδή. Καλούνται οι τιμώντας την μνήμη του Αγίου Γέροντος Βησσαρίωνος να συμμετάσχουν στην όμορφη αυτή εκδήλωση.

Το σκήνωμα του Γέροντος Βησσαρίωνα προσκύνησε ο Πειραιώς Σεραφείμ – Βίντεο

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ βρέθηκε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος, σήμερα Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016, όπου προσκήνυσε και το άφθαρτο σκήνωμα του γέροντος Βησσαρίωνα.

Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και τους συνεργάτες του, υποδέχθηκε με αδελφική αγάπη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, προσκύνησε στην Ιερά Μονή και το σκήνωμα του Γέροντος Βησσαρίωνα, αφού συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την ανακομιδή των Λειψάνων του.

Λίγα λόγια για τον Γέροντα Βησσαρίωνα

Ο Γέρων Βησσαρίων Κορκολιάκος, ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα.  Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Έγινε Μοναχός και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε Διάκονος, Ιερέας και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.

Γεμάτος πνευματικά εφόδια το έτος 1935, ύστερα από πρόσκληση του επίσης Μεσσήνιου Μητροπολίτη Καρδίτσας Ιεζεκιήλ, ο π. Βησσαρίων πήγε στην Καρδίτσα, όπου αφοσιώθηκε στο έργο της διακονίας του Κυρίου μας. Εκεί ασκήθηκε στο έργο της φιλανθρωπίας και μέσα σε αυτό ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του σε σημείο που ευρισκόμενος στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», λίγο πριν το θάνατό του, να ρωτάει από το κρεβάτι του πόνου με ακαταπόνητη έγνοια για τα παιδιά, τους φτωχούς, για τα πράγματα της Εκκλησίας και της κοινωνίας.

Ανέλαβε πολλές και δύσκολες αποστολές. Μεταξύ αυτών έπαιξε σημαντικό ρόλο στη γερμανική κατοχή, κατά την οποία αναφέρεται ότι βοήθησε πολλούς πατριώτες και έσωσε με προσωπικές παρεμβάσεις του παιδιά που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί.

Μετά την Απελευθέρωση και τον Εμφύλιο ο π. Βησσαρίων έφυγε από την Καρδίτσα.  Ήδη Αρχιμανδρίτης με πολύχρονο ασκητικό βίο και πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό έργο, ήρθε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος μετά το 1955, επηρεασμένος από τον επίσης Πελοποννήσιο π. Γερμανό Δημάκο. Εκεί ανέλαβε να διακονεί τον πνευματικό τομέα του  Μοναστηριού.  Είχε εσωτερικό διακόνημα μέσα στο Μοναστήρι, αλλά είχε και εξωτερική υπηρεσία στον κόσμο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη πήγαινε στα Νοσοκομεία της Λαμίας, έβλεπε τους ασθενείς, τους παρηγορούσε και τους εξομολογούσε. Με τη χαρισματική προσωπικότητά του, την αγάπη του για τον άνθρωπο και τον γλυκύ και απλό τρόπο του κατάφερνε να ανακουφίζει τις πονεμένες ψυχές.  Τις λοιπές ημέρες καθόταν στο Μοναστήρι, μπροστά στην Εκκλησία, υποδεχόταν με το ευπροσήγορο χαμόγελό του τον κόσμο και άκουγε τα προβλήματά του. Οι άνθρωποι που έρχονταν φορτωμένοι με πόνο, βάσανα και άγχος, έφευγαν από το Γέροντα ανακουφισμένοι. Πολλούς από αυτούς τους βοηθούσε και οικονομικά. Όσα πράγματα και χρήματα του έφερναν πολλοί άνθρωποι που τον εμπιστεύονταν, ο παππούλης τα μοίραζε στους φτωχούς και όσους είχαν ανάγκη. Έλεγε συνεχώς: «Έξω οι άνθρωποι είναι φτωχοί, έξω πεινάνε, πρέπει να τους βοηθήσουμε».

Κάθε Σαρακοστή έφευγε από το Μοναστήρι με την ευχή του Γέροντα Γερμανού και έφτανε από τη μια άκρη του Νομού Φθιώτιδος στην άλλη. Πήγαινε σε όλα τα σπίτια και βοηθούσε. Πολλές φορές κοιμόταν και εκεί. Η περιοδεία του περιλάμβανε κατ΄ αρχήν την εξομολόγηση, για την οποία τον ανέμεναν με αδημονία σε όλα τα χωριά. Ο π. Βησσαρίων εξομολογούσε και τα παιδιά στο Εκκλησιαστικό Λύκειο της Λαμίας και ήταν ο πνευματικός τους. Εξομολογούσε τα παιδιά και στο τέλος πάντοτε τους έβαζε «κάτι» στο χέρι, για να τα ενισχύσει.

Ο π. Βησσαρίων ήταν και ο «κουβαλητής» του Μοναστηριού. Έβγαινε με την εικόνα της Παναγία στα χωριά, όπου με λαχτάρα τον περίμεναν στους δρόμους οι πιστοί. Τελούσαν ακολουθίες, ο παππούλης τους εξομολογούσε, τους μιλούσε με λόγους πνευματικούς και οικοδομητικούς και εκείνοι έδιναν ευλογίες από τα προϊόντα τους. Ο π. Βησσαρίων όσα μάζευε τα μοίραζε σε δύο «σακιά». Ένα σακί έφερνε στο Μοναστήρι για τις ανάγκες του, καθώς τότε λειτουργούσε εδώ η Γεωργοτεχνική Σχολή και η Ιερά Μονή φιλοξενούσε 82 άπορα παιδιά. Όσα περιείχε το άλλο σακί τα μοίραζε  κατευθείαν στους φτωχούς. Γνώριζε ποιες ήταν οι ανάγκες κάθε οικογένειας και ανάλογα έκανε  τη διανομή.

Ο Γέρων Βησσαρίων πέρασε τη ζωή του νουθετώντας, συμβουλεύοντας, διακονώντας με παντοειδείς τρόπους το ποίμνιο του Θεού. Ήταν ο καλός ποιμήν, που θυσίασε τη ζωή του υπέρ των προβάτων. Τα του κόσμου όλα τα θεωρούσε σκύβαλα, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «ίνα Χριστόν κερδήσει». Και τον κέρδισε το Χριστό. Ο π. Βησσαρίων είναι σήμερα κοντά στον Κύριο, ο οποίος οικονόμησε εξαιρετικά να του δώσει ιδιαίτερη τιμή. Δεν τον αγίασε απλά, του κράτησε το σώμα σε αφθαρσία, για να το δούμε όλοι εμείς ιδίοις όμμασι και να πιστέψουμε, να δυναμωθούμε, να συνετιστούμε, να συγκλονιστούμε.

Ο π. Βησσαρίων ήταν καλά στην υγεία του σε γενικές γραμμές. Δεν είχε μεγάλα προβλήματα. Προς το τέλος της ζωής του ήρθαν η κόπωση και τα γεράματα. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα, όπου κοιμήθηκε από πνευμονικό οίδημα την 22 Ιανουαρίου 1991.

Η πρόσβαση στο Μοναστήρι εκείνες τις ημέρες ήταν δύσκολη λόγω έντονης χιονόπτωσης. Με δυσκολία ανέβηκε η νεκροφόρα. Για δύο ημέρες τοποθετήθηκε στην Εκκλησία, όπου πολύς κόσμος περνούσε για να χαιρετήσει το Γέροντα και να κλάψει. Έλαμπε το πρόσωπό του μέσα στο φέρετρο και το σώμα του ευωδίαζε. Το σώμα του δεν μπορούσε να ενταφιαστεί στο κοιμητήριο λόγω των καιρικών συνθηκών και  ως εκ τούτου κηδεύτηκε στα Βαπτιστήρια, όπου υπήρχαν δωμάτια προορισμένα για την εξομολόγηση. Πολλοί άνθρωποι για χρόνια κατέβαιναν για να προσκυνήσουν το σκήνωμα, δείχνοντας την ευσέβειά τους. Μάλιστα πολλοί του έφερναν αφιερώματα, σαν να τα προσέφεραν σε Άγιο, χωρίς να περιμένουν οποιοδήποτε σημείο για να αποδείξει την αγιότητά του. Μάλιστα υπάρχουν αναφορές των θαυμαστών εμπειριών και των βιωμάτων που είχαν στον τάφο του Γέροντα. Πολλοί είχαν ταραχή μέσα στο σπίτι τους, μα όταν είδαν τον π. Βησσαρίωνα στον ύπνο τους, ήρθε η γαλήνη πάλι στην οικογένεια, και άλλα παρόμοια.  Αποφασίστηκε να μη γίνει εκταφή, αλλά αναβάθμιση του χώρου των Βαπτιστηρίων. Ωστόσο η καθίζηση που παρουσιάστηκε στην ανατολική πλευρά του Μοναστηριού απαιτούσε το γκρέμισμα και την ανοικοδόμηση αυτής με νέα στηρίγματα. Επομένως η εκταφή ήταν απαραίτητο να γίνει. Αφού τελέστηκε Τρισάγιο, ξεκίνησε η αφαίρεση των τούβλων. Φάνηκε το φέρετρο σε άριστη κατάσταση.  Αφού μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο, άνοιξαν οι Μοναχοί το φέρετρο για να αφαιρέσουν τα οστά. Όταν όμως το άνοιξαν, διαπίστωσαν με έκπληξη ότι το σώμα του κάτω από το σάβανο ήταν άφθαρτο.

Αυτό αποτελούσε θαυμαστό γεγονός και θεία οικονομία. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι Μοναχοί πίστευαν στην αγιότητά του,   η Αγία Εκκλησία έπρεπε να επιληφθεί της υπόθεσης. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, όταν το έμαθε συγκλονίστηκε, επισκέφθηκε το Μοναστήρι και προσκύνησε συγκινημένος το ιερό σκήνωμα. Το άφθαρτο σώμα του Γέροντα μεταφέρθηκε στο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδας για να προστατεύεται και έκτοτε εκεί βρίσκεται προς προσκύνηση από χιλιάδες πιστούς.

Ο ήσυχος παππούλης με τη χάρη του Θεού  τάραξε το πανελλήνιο. Μετά από δεκαπέντε χρόνια βρέθηκε το σκήνωμα αυτού του ανθρώπου σε πλήρη συνοχή, απλώς συρρικνωμένο, αφυδατωμένο, να κρατά μάλιστα το Ιερό Ευαγγέλιο και να μην είναι εύκολο να του το αποσπάσει κανείς