Από τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων Η περιουσία των παιδιών

          Κανένας δεν θ’ άπρεπε να αγωνίζεται να μαζέψει πλούτη για χάρη των παιδιών του, αφού κάτι τέτοιο δεν είναι καλό ούτε για τα ίδια ούτε για την πόλη. Η περιουσία των παιδιών πρέπει να είναι τέτοια που να μην προκαλεί τις κολακείες των άλλων αλλά και να μην τους στερεί τα αναγκαία. Η περιουσία αυτή φαίνεται πως είναι απόλυτα σωστή, αφού απαλλάσσει τη ζωή μας από το άγχος  και την αγωνία. Αυτοσεβασμό και όχι πολύ χρυσάφι πρέπει ν’ αφήνουν οι γονείς στα παιδιά τους.

          Πιστεύουμε ότι τρόπος για να μεταδώσουμε αυτή την αρετή είναι να επιπλήττουμε τους νέου όταν παρεκτρέπονται. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το πετύχουμε με τις συστάσεις που κάνουμε σήμερα στους νέους να σέβονται τους πάντες. Ο σωστός νομοθέτης θα έπρεπε πιο πολύ να συμβουλεύσει τους πιο ηλικιωμένους να σέβονται τους νεότερούς τους και να προσέχουν πολύ να  μην τους δει κάποιο παιδί  να κάνουν ή να λένε κάτι αισχρό. Είναι αναπόφευκτο να γίνονται πιο ξεδιάντροποι οι νέοι όταν βλέπουν τους ηλικιωμένους να κάνουν το ίδιο. Ο καλύτερος τρόπος για την εκπαίδευση των νέων αλλά και του εαυτού μας δεν είναι να τους επιπλήττουμε, αλλά να κάνουμε σε όλη μας τη ζωή αυτό που συμβουλεύουμε να κάνουν οι άλλοι. 

          Πλάτων, Νόμοι 729a- b