Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

Η Κυριακή της συγγνώμης- της τυρινής- είναι η τελευταία Κυριακή πριν από την Μ. Σαρακοστή, με την οποία προετοιμαζόμαστε για την Ανάσταση του Κυρίου.

          Πολύ σωστά η ορθόδοξη Εκκλησία προσφέρει στα μέλη της κάθε χρόνο την ευκαιρία να εξωτερικεύσουν την επιθυμία τους για συγχώρηση μέσα από μια λατρευτική τελετή και προσωπική συλλογή.

          Στον εσπερινό της Κυριακής καθώς πλησιάζει στο τέλος του αρχίζει η τελετή της συγγνώμης.

          Ο επίσκοπος ή ο ιερέας λέγει λίγα λόγια και τελειώνει ζητώντας από το ποίμνιό του να του συγχωρήσει τα λάθη και τις αδυναμίες που έδειξε το παρελθόν έτος. Κατέρχεται της Ωραίας Πύλης εκεί που βρίσκονται συναγμένοι οι πιστοί, γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρξει γνήσια και αμοιβαία συγγνώμη, αν δεν είμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο. Στρέφεται μπροστά στο εκκλησίασμα και λέει: « Συγχωρήσατε με τω αμαρτωλώ». Και οι πιστοί πανόμοια απαντούν: « Ο Θεός ας συγχωρήσει. Συγχώρησε κι εσύ εμάς».

          Και αλληλοσυγχωρούνται προκειμένου ν’ αρχίσουν τον πνευματικό αγώνα της Αγίας και Μ. Σαρακοστής.

          Στους ψαλμούς λόγω της κεντρικής θέσης που κατέχουν στη θ. Λατρεία είναι σημαντική η μαρτυρία τους ως προς το θέμα της συγγνώμης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα χωρία δια των οποίων ο ψαλμωδός, και κατ’ επέκταση ο πιστός στη λατρεία, ικετεύει τον Θεό για συγχώρηση.

          Ο πιο γνωστός ψαλμός είναι ο 50ς (Μ΄) ψαλμός: «Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου», τον οποίο απαγγέλουμε τέσσαρες φορές το εικοσιτετράωρο, στο Μεσονυκτικό, στον Όρθρο, στην Τρίτη Ώρα και στο Απόδειπνο.

          Παρόμοια βρίσκουμε τον 129^ο ψαλμό, «Ε κ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον της φωνής μου…». Εάν ανομίας παρατηρήσεις, Κύριε, Κύριε, τις  υποστήσεται;».

          Αλλά την ίδια αγωνιώδη κραυγή την βρίσκουμε σε πολλούς άλλους ψαλμούς:

          «Ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, και ιλάση τη αμαρτία μου, πολλή γαρ έστι».

          «Από πασών των ανομιών μου ρύσαι με… απόστησον απ’ εμού τας μάστιγάς σου….».

          «Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι».

          «Μη μνησθείς ημών ανομιών αρχαίων. Ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί σου, Κύριε, ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα».

          Αυτά και άλλα παρόμοια δείχνουν καθαρά πόση ανάγκη έχουμε σήμερα από την θεραπευτική χάρη της θείας συγγνώμης, Χωρίς το έλεος του Θεού δεν έχουμε καμία ελπίδα σωτηρίας.

          Η Μ. Σαρακοστή μας προσφέρει ακόμα μια ευκαιρία να προσφέρουμε και να δεχθούμε την συγγνώμη του Θεού και των αδελφών μας. Ας το τολμήσουμε με αποφασιστικότητα και αγωνιστή διάθεση.

π. Γ.