Ένας νέος
αξιωματικός που πριν από λίγο είχε οδηγηθεί στο δρόμο του Θεού κι ακόμη πάλευε
με τη συνείδησή του, ρώτησε τον εξομολόγο του, αν πραγματικά, όπως του έλεγαν,
δεχόταν ο Θεός τόσο εύκολα την μετάνοια του ανθρώπου.
-Αν κατά τύχη
σκιστή κάπου ο μανδύας σου, παιδί μου, του είπε εκείνος, τον βγάζεις αμέσως και
τον πετάς, σαν άχρηστο;
-Όχι, δα, έκανε
εκείνος. Τον ράβω και τον επιδιορθώνω, όσο βέβαια δέχεται επιδιόρθωση.
- Αν λοιπόν εσύ
λυπάσαι το φόρεμά σου κι εύκολα δεν το πετάς, πώς δεν θα λυπηθεί ο Θεός το
πλάσμα Του και δεν θα κάνη ό,τι είναι
δυνατόν για να το διορθώσει; Είπε ο καλός Γέροντας κι ανάπαυσε το νέο.
2 σχόλια:
Καλή μετάνοια να έχουμε και καλή σαρακοστή.
Καλό αγώνα παιδιά.
Καλή Σαρακοστή.
Δημοσίευση σχολίου