Ότι η ενασχόληση παιδιών και εφήβων με τα κάθε λογής ηλεκτρονικά παιγνίδια ξεφεύγει πολύ συχνά και πολύ δύσκολα από το μέτρο, αυτό πια είναι κάτι που ο καθένας αντιλαμβάνεται. Αυτό που δύσκολα υποψιάζεται κανείς είναι ότι το πρόβλημα αυτό συνδέεται με τον κίνδυνο μιας σοβαρής παθολογικής κατάστασης, που ταξινομείται πλέον ως ψυχική νόσος, με την ονομασία «Διαταραχή Ηλεκτρονικού Παιχνιδιού». Αυτή επηρεάζει κυρίως τις ηλικίες 12 έως 15 ετών, αλλά συχνότατα οδηγεί σε μείζονα εκτροχιασμό του ψυχισμού, με ανυπολόγιστες συνέπειες για ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου.
Σε συνέντευξή του στο ΑΜΕ-ΜΠΕ, στο πλαίσιο σχετικής ημερίδας στη Λάρισα, ο Παιδοψυχίατρος και Δρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Κωνσταντίνος Σιώμος σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι πίσω από την επικίνδυνη αυτή νόσο κρύβεται ένας … βιολογικός μηχανισμός: «Το βιολογικό υπόβαθρο σχετίζεται με την έκκριση ντοπαμίνης από τον επικλινή πυρήνα, στο πλαίσιο της άμεσης ανταμοιβής που προσφέρει είτε το διαδικτυακό παιχνίδι είτε η διαδικτυακή δραστηριότητα. Η ντοπαμίνη είναι η ορμόνη τη ευφορίας. Το άτομο αισθάνεται όμορφα, όταν πραγματοποιεί τη δραστηριότητα, και η αίσθηση της ευφορίας μειώνεται, όταν αποσύρεται από αυτήν. Άρα, το παιδί ψάχνει τρόπο να νιώσει πάλι όμορφα. Ξαναζητάει τις ηλεκτρονικές συσκευές, διότι αυτές θα του ανεβάσουν το επίπεδο της ντοπαμίνης, οπότε θα αισθανθεί όμορφα».
Πρόκειται για έναν κανονικό μηχανισμό εξάρτησης. Το παράδοξο είναι ότι, αντί να αντιλαμβανόμαστε αυτόν τον μηχανισμό εξάρτησης ως κίνδυνο, ως απειλή, βλέπουμε κατά κόρον στο διαδίκτυο διαδικτυακά παιγνίδια να διαφημίζονται ως…» το πιο εθιστικό παιγνίδι της χρονιάς»… Ωσάν η απειλή για την υγεία να αποτελεί… τίτλο τιμής και διαφημιστικό ατού….
«ΖΩΗ», τ. 4375
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου