«Μη καυχάσθε και μη
λαλείτε υψηλά. μη εξελθέτω
μεγαλορρημοσύνη εκ του στόματος υμών» (Α΄ Βασιλ. 2, 3)
Το να καυχάται κανείς για πράγματα που δεν έχει ή είναι
ξένα, είναι βέβαια μια τρέλλα. Αλλά την τρέλλα αυτή την παρουσιάζουν όλοι όσοι
καυχώνται, όσοι θαυμάζουν τον εαυτό τους, τα προτερήματά τους και τα έργα τους.
Συμβαίνει όμως συχνότατα, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μην
εννοούν την πραγματική τους αξία. Και τους βλέπεις να εξογκώνουν τα προσόντα
τους και τα έργα τους και να καυχώνται για φανταστική κατορθώματα, για
προτερήματα που δεν υπάρχουν στην
πραγματικότητα. Καυχώνται για όσα έπραξαν και διηγούνται θριάμβους και
επιτυχίες, και ζητούν να προσελκύσουν τον θαυμασμό και τον έπαινο των ανθρώπων.
Η καύχηση αυτή είναι ανοησία και τρέλλα.
Αλλά και αν έχεις, άνθρωπε, σπάνια προτερήματα, και αν
κατόρθωσες μεγάλα και θαυμαστά, η δόξα ανήκει στον Θεό. Διότι αυτός μοιράζει τα
διάφορα τάλαντα και χαρίσματα και αυτός δίνει τις ευκαιρίες και μέσα δια την καλή τους χρησιμοποίηση.
Όχι, λοιπόν, καύχηση, αλλά ευχαριστία αρμόζει προς τον ευεργέτη Θεό, που είναι
ο δοτήρας όλων των αγαθών.
Δ. Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου