Η χαρά είναι τεκμήριο σωστής ζωής

 

Ναι, γιατί υπάρχει κοσμική χαρά και θεϊκή χαρά. Όταν κάτι δεν είναι πνευματικό, καθαρό, δεν μπορεί να υπάρχει αληθινή χαρά και ειρήνη στην καρδιά. Η χαρά που αισθάνεται ένας πνευματικός άνθρωπος δεν είναι η κοσμική χαρά που επιζητούν πολλοί σήμερα. Να μην τα μπλέκουμε τα πράγματα. Οι Άγιοι είχαν τέτοιου είδους χαρά που ζητάμε εμείς; Η Παναγία είχε τέτοια χαρά; Ο Χριστός γελούσε; Ποιος Άγιος πέρασε από αυτήν την ζωή χωρίς πόνο; Ποιος Άγιος είχε τέτοια χαρά που επιδιώκουν πολλοί χριστιανοί της εποχής μας, που δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε δυσάρεστο για μη στενοχωρηθούν, να μη χάσουν την ηρεμία τους;

     Αν θέλω να μη στενοχωρηθώ, για να είμαι χαρούμενος, να μη χαλάσω την ησυχία  μου, για να είμαι πράος, τότε είμαι αδιάφορος! Άλλο πραότητα πνευματική και άλλο αδιαφορία. Λένε μερικοί: «Πρέπει να είμαι χαρούμενος, γιατί είμαι χριστιανός. Να είμαι ήρεμος, γιατί είμαι χριστιανός». Αυτοί δεν είναι χριστιανοί. Το καταλάβετε; Αυτό είναι αδιαφορία, είναι κοσμική χαρά. Όποιος έχει αυτά τα κοσμικά στοιχεία, δεν είναι  πνευματικός άνθρωπος, είναι όλος ένας πόνος. Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι’ αυτόν τον πόνο με  θεια παρηγοριά. Νιώθει πόνο, αλλά νιώθει μέσα του θεία  παρηγοριά, γιατί  κάνει ρίψεις με ευλογίες ο Θεός από τον παράδεισο στην ψυχή και αγγέλλεται ο άνθρωπος, από την θεϊκή αγάπη. Αυτή η χαρά, η πνευματική χαρά, που δεν εκφράζεται και πλημμυρίζει την καρδιά.

     Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης