ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ (Άφρονα πλουσίου) Ευαγγέλιο : 12, 16-21

ΑΝΕΠΙΤΥΧΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ

          Εν ολίγοις

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση αναφέρεται στον πλούσιο εκείνο άνθρωπο του οποίου ευφόρησαν τα χωράφια τόσο πολύ που δεν είχε χώρο για να αποθηκεύσει την πρωτοφανή σοδειά του. Και τη λύση τη βρήκε μετά από σκέψη: Θα γκρέμιζε τις αποθήκες του κτίζοντας μεγαλύτερες για να ασφαλίσει τα αγαθά  που θα κάλυπταν τις βιοτικές του ανάγκες χωρίς προβλήματα και «εις έτη πολλά».

Κι ενώ έκανε τέτοιες σκέψεις για το μέλλον, από τα βάθη της συνειδήσεώς του η φωνή του Θεού, που τον είχε λησμονήσει εντελώς, τον πληροφορούσε ότι αυτή τη νύχτα «την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται;», σε ποιόν θ’ ανήκουν;

Ο πλούσιος της παραβολής μας προφανώς έκανε λάθος, όπως λάθη κάνουμε όλοι μας. Άλλοι μικρά και ανεκτά, άλλοι συνεχή και βαρύτερα και ίσως ασυγχώρητα. Σημασία δεν έχει αν κάποιο λάθος έγινε θεληματικά ή αθέλητα. Πολλά λάθη παραβλέπονται. Κάποια όμως απ’ αυτά πληρώνονται πολύ ακριβά, όπως αυτό που έκανε ο πλούσιος της παραβολής.

Και το λάθος αυτό ήταν ο πειρασμός της πλεονεξίας του. Το λάθος αυτό δυστυχώς το επαναλαμβάνουν πολλοί, γιατί οι άνθρωποι δεν χορταίνουν με όσα αγαθά κι αν κατέχουν. Η πλεονεξία είναι αρρώστια, η οποία σε κάνει όχι μόνο τα ξένα ν’ αρπάζεις, αλλά «και τα των ετέρων μη μεταδιδόναι ετέροις και τούτο αρπαγή και αποστέρησις έστιν».

Εξ άλλου η σημερινή παραβολή μας παρουσιάζει το θέμα αυτό με πολύ παραστατικό τρόπο. Η λύση που επέλεξε για να εξασφαλίσει τα περίσσεια γεννήματά του δεν ήταν και η ιδανικότερη. Η συμπεριφορά του αυτή φανερώνει, ότι ήταν άνθρωπος εγωιστής και πλεονέκτης. Κλείστηκε στον εαυτό του και αγνόησε τελείως τους συνανθρώπους του, φτωχούς, ορφανά, ανήμπορους, εγκαταλελειμμένους. Σ’ αυτό το λάθος πέφτουν και όσοι παραβαίνουν και αθετούν το λόγο του Θεού: προσέχετε και φυλαχθείτε από κάθε πλεονεξία, γιατί τα περίσσια υλικά αγαθά δεν εξασφαλίζουν τη μακροχρόνια ευτυχία.

Όπως φαίνεται για τον άφρονα πλούσιο δεν υπήρξε εσωτερικός πνευματικός κόσμος. Δεν τον απασχολούσε η υπόθεση της ψυχής και της μέλλουσας ζωής. Το πιστεύω του ήταν: «Φάγωμεν, πίωμεν αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Δεν περνούσε από τη σκέψη του ότι υπάρχει η τελική κρίση η οποία μας περιμένει όλους. Φαίνεται, ότι είχε πάθει τέτοια σύγχυση που λησμόνησε ότι η τροφή είναι μέσο συντήρησης και όχι αυτοσκοπός.

Τη συμπεριφορά του ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Πόσοι αλήθεια σκέπτονται ότι ο άνθρωπος είναι άνθος που μαραίνεται και όναρ που παρέρχεται και διαλύεται πας άνθρωπος;

Ο άνθρωπος στηρίζει το μέλλον του, την πρόοδο, την ευτυχία του στην επιστήμη στην αφθονία των υλικών αγαθών και αγωνίζεται να τα πολλαπλασιάσει, για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, όπως νομίζει. Ο άφρων πλούσιος της παραβολής στήριξε τη μακροβιότητα της  ζωής του σε πήλινα πόδια. Η ψυχή όμως είναι συνυφασμένη  με τη φθορά και κάποτε αποθνήσκει.

Όταν η φωνή του Θεού από τα βάθη της συνειδήσεώς του τον πληροφόρησε ότι αυτή τη νύκτα θα  πεθάνει, του υπενθύμισε ότι ο θησαυρός που έχει δεν είναι δικός του, ούτε και θα γίνει. Βέβαια τρομοκρατήθηκε από μία τέτοια εξέλιξη, αλλά χωρίς κανένα όφελος, γιατί δεν μπορούσε να παρατείνει τη ζωή του ή να μεταπηδήσει στη βασιλεία του Θεού.

Απ’ ό, τι φαίνεται η εξασφάλισή του ήταν ατυχής και λανθασμένη, έκανε μία ανεπιτυχή ασφάλεια ζωής γιατί τον άφησε ακάλυπτο και αβοήθητο. Έφυγε απ’ αυτό τον κόσμο χωρίς να απολαύσει τα αγαθά που είχε αποθηκεύσει και έμεινε έξω του νυμφώνος. Έμεινε αποξενωμένος από την παρουσία και από τη χάρη του Θεού. Δηλ. καταδίκασε τον εαυτό του στην αιώνια κόλαση.

Η συγκεντρώση υλικών αγαθών που εξυπηρετούν τη ζωή μας αποτελούν μία φρόνιμη ενέργεια για τον άνθρωπο, ιδιαίτερα τον οικογενειάρχη που προσπαθεί για τη ζωή των μελών της οικογένειάς του. Εξ άλλου την οκνηρία και την απρονοησία δεν την επαίνεσε ποτέ κανείς. Δεν πρέπει όμως ο ορίζοντας της ζωής μας και του εαυτού μας να τελειώνει εκεί γιατί η υλική ευδαιμονία δεν είναι και ατέρμονη. Αυτό αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που θεμελιώνει τη ζωή του στην απόκτηση των υλικών αγαθών, αδιαφορώντας για την κατάκτηση του αγαθού. Δεν πρέπει ν’ αγνοούμε ότι τα υλικά αγαθά από μόνα τους δεν είναι αρκετά να μας δώσουν την ευτυχία, ενώ το αγαθό μπορεί να δώσει νόημα και περιεχόμενο στη ζωή του.

          Εκείνο που χρειάζεται είναι να παίρνουμε σωστές αποφάσεις, γιατί κάποια λάθη μας κάποτε τα πληρώνουμε πολύ ακριβά.

          Καλή Κυριακή

          π. γ. στ.