Η προσευχή δεν είναι συνταγή, ώστε να
πρέπει να την εκτελέσεις τέλεια και προσεκτικά για να πετύχει. Δεν προσεύχομαι
για να πετύχω, αλλά για να επικοινωνήσω
με τον Θεό, μ’ ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν το έχω ενεργοποιήσει και δεν
το ξέρω ότι διαθέτω.
Είναι δυνατόν η προσευχή που είναι μία
από τις ανώτερες μορφές εσωτερικής έκφρασης και δημιουργίας, εμπειρικής σχέσης
με το Θεό να μετατρέπεται σε γυμναστικές επιδείξεις και συνταγογραφούμενες ευκαιρίες;
Στην προσευχή καλλιεργούμε μία
σχέση. Ενωνόμαστε με το μυστήριο του ζώντος Θεού, κοινωνούμε την αδυναμία μας
και την αστοχία μας με την πληρότητα Εκείνου. Ομολογούμε την ανεπάρκεια μας και
ζητάμε την αγάπη Του ν’ αγκαλιάσει την αδύναμη φύση μας, τον πόνο, τους καημούς
μας και τα βάσανά μας, να τα κάνουμε αυτά κουβέντα και κοινωνία με τον Πατέρα
μας.
π. Λίβυος-Χ. Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου