Νέοι χωρίς ελπίδα;

         

 Σήμερα έχουμε μία γενιά που ζει χωρίς ελπίδα. Τη σκοτώσαμε εμείς στις ψυχές των νέων, γι’ αυτό ζουν σ’ ένα κλίμα απογοήτευσης για το μέλλον και προτιμούν να μην το σκέπτονται.

          Οι νέοι μας βρίσκονται σήμερα σε μία πραγματικότητα που δεν είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν, αλλά της επιβλήθηκε από τους μεγαλύτερους. Η κατάσταση αυτή έχει θέσει αξεπέραστους φραγμούς στην πορεία τους. Έτσι απογοητεύονται και οδηγούνται στην αδιαφορία και τον μαρασμό.

          Οι τρόποι εξόντωσης της ανθρωπότητας έχουν κέντρο τους νέους ανθρώπους που οδηγούνται στα πεδία   των σφαγών για τα συμφέροντα των δυνατών και δυναστών. Αυτό αποτελεί μία άλλη αιτία απελπισίας των νέων που τους οδηγεί στην αναρχία και την επαναστατικότητα κατά του κατεστημένου.

          Μετά ο συστηματικός πόλεμος για το ξερίζωμα από την ψυχή τους  κάθε πνευματικού στηρίγματος, η αθέτηση και καταπάτηση από τους μεγαλύτερους και υπεύθυνους κάθε αξιοπρέπειας, τιμής και αρχών, η ασύστολη ψευδολογία, η υποκρισία και η απάτη, έχουν γίνει κανόνας ζωής, όλα αυτά σκοτώνουν  την ψυχή τους και κυρίως νεκρώνουν την πίστη τους στον Θεό.

          Μέσα σ’ αυτό λοιπόν το σκοτάδι και το χάος πώς είναι δυνατό να μην απογοητευθούν και απελπιστούν. Δεν τους μένει τίποτε άλλο παρά η καταφυγή σε ψεύτικους παραδείσους που πωλούν ασύστολα οι έμποροι των ελπίδων. Σ’ αυτόν τον κόσμο οδηγούν σκόπιμα τους νέους μας για να μην υπάρχει καμία αντίσταση στην υποδούλωση αυτού του ευλογημένου τόπου.

          Και το ερώτημα: ποιός και πώς θα βγάλει τους νέους μας  απ’ αυτό το χάος και τα αδιέξοδα και θα τους δώσει φως και ελπίδα;

          Μήπως ανησυχούν σοβαρά οι ηγεσίες του τόπου μας; Αλλά αυτοί είναι κυρίως υπεύθυνοι. Εκείνο που χρειάζεται είναι μία βαθιά τομή και αλλαγή πορείας που στη γλώσσα της Εκκλησίας λέγεται μετάνοια. Να δώσουν πρώτοι αυτοί τα παράδειγμα της μεταστροφής και ν’ αφήσουν τα παχιά λόγια και τις ωραιολογίες. Αυτό πολύ θα το ευχόμαστε, όσο και αν φαίνεται παράξενο, γιατί αυτό αποτελεί και την μοναδική και σωτήρια λύση.

          Δυστυχώς πρέπει με ειλικρίνεια να ομολογήσουμε, ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για το κακό που υπάρχει γύρω μας, γι’ αυτό και όλοι μας μπορούμε να εργασθούμε για ν’  αναστηθεί η ελπίδα στις απελπισμένες καρδιές των νέων. Ν’ αλλάξουν τα συστήματα ζωής που μας επιβάλλουν οι ξένοι δυνάστες και οι σκοτεινές  δυνάμεις που διαφεντεύουν τον κόσμο και τον τόπο μας. Να επιχειρήσουμε ν’ αλλάξουμε την αρρωστημένη εικόνα της δημόσιας και προσωπικής μας ζωής, να γίνουμε περισσότερο αληθινοί, τίμιοι άνθρωποι με τον εαυτό μας, τον συνάνθρωπο και προπαντός τίμιοι με τον Θεόν.

π. γ. στ.