...αλλά και της δικής μας
τελικά
«Επιτρέπει ο Θεός να
τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό,
αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι
το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και
να Τον πικραίνουμε υπερβολικά. Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη
περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το
ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε τον διπλανό μας. Είδε ότι δεν
ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να
κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. Είδε μαθητές να προσβάλουν τις
σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε
μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και
την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους.
Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε
να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να
αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για
συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον
Βάσσον, 1, MG 50, 721).
Πηγή:
http://agios-dimitrios.blogspot.gr/
1 σχόλιο:
Αυτά τα λόγια είναι βάλσαμο στην ψυχή του κάθε ανθρώπου.
Όπως και τότε έτσι και τώρα ο εχθρός της πίστεως είναι ο ίδιος και ο αυτός.
Ο εχθρός του καλού.Ο παμπόνηρος σατανάς.
Δημοσίευση σχολίου