ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ
ΠΑΙΔΙΑ
Ένα ερώτημα που τίθεται συχνά από
γονείς είναι: «Το παιδί στο σχολείο βλέπει και ακούει πράγματα άπρεπα από τους
συμμαθητές του. Δεν θέλουμε να παιδί μας
να κάνει παρέα με τέτοια παιδιά. Τι πρέπει να κάνουμε για να το προφυλάξουμε;»
Απάντηση: Πράγματι τα παιδιά
διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο από τις κακές
παρέες και κινδυνεύουν να μπλεχτούν
άσχημα και η ανησυχία των γονέων τους είναι δικαιολογημένη. Όμως πρέπει να
διακρίνει τί ακριβώς να κάνει, διότι από την εκλογή του πoιο είναι το πιο πρόσφορο μέσον εξαρτάται και η
ουσιαστική βοήθεια προς το παιδί.
Πολλοί πιστεύουν ότι, αν το παιδί
πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο, θα ήταν προφυλαγμένο από τις κακές παρέες. Αυτό
όμως δεν είναι σωστό. Διότι και στα δημόσια και τα ιδιωτικά σχολεία φοιτούν
καλά και κακά παιδιά. Τα παιδιά που πηγαίνουν στα σχολεία προέρχονται από την
κοινωνία μας, η οποία έχει και καλούς και κακούς, οπότε τα παιδιά μας μοιάζουν στην
κοινωνία τους. Κατά συνέπεια δεν λύνεται το πρόβλημα αυτό με το να στέλνουν οι
γονείς τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.
Το βασικό σημείο βρίσκεται αλλού. Αν
οι γονείς επιθυμούν να προφυλάξουν τα παιδιά τους, πρέπει έγκαιρα να τα
εφοδιάσουν με κατάλληλα όπλα που μπορούν να τα βοηθήσουν ν’ αντιμετωπίσουν το
κακό.
Οι κακοί φίλοι στο σχολείο είναι μία
μικρογραφία της κοινωνίας και δεν ωφελεί σε τίποτε να οδηγήσουμε τα παιδιά ν’
αρνηθούν την ύπαρξή της. Δεν είναι παιδαγωγικά σωστή η αντίληψη αυτή, δηλ. να
κλείσουμε τα παιδιά μας μέσα σ’ ένα γυάλινο κλουβί για να μένουν ανέπαφα από
την κακία του κόσμου. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει χάσμα ανάμεσα στα παιδιά και στην
πραγματικότητα, όταν το παιδί σε λίγο θα έρθει
σ’ επαφή με τη σκληρή αυτή πραγματικότητα.
Δεν πρέπει λοιπόν ν’ αποσύρουμε από
την κοινωνία τα παιδιά μέσα στην οποία θα είναι αναγκασμένα να ζήσουν μέσα σ’
αυτή. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να διδάξουμε τα παιδιά μας πώς πρέπει
να προφυλάξουν τον εαυτό τους από το κακό. Δεν ωφελεί να αποκρύψουμε από τα
παιδιά μας την ύπαρξη του κακού.. Σημασία έχει να δείξουμε με το παράδειγμά μας,
και όχι μόνο με τα λόγια, τον τρόπο αντιμετώπισης του κακού. Πρέπει να
βοηθήσουμε τα παιδιά από μικρά να μορφώσουν ηθικό και πνευματικό χαρακτήρα που
θα κρατήσει μακριά από τη σήψη, που ούτως ή άλλως θα συναντήσουν στην πορεία
της ζωής τους.
Εδώ μπορούμε να πούμε πως όλα μπορούν
να επιτευχθούν, αν οι γονείς οδηγήσουν τα παιδιά τους σε μία συνειδητή επαφή με
τις σώζουσες αλήθειες του ευαγγελίου και με τη συμμετοχή στην μυστηριακή ζωή
της Εκκλησίας. Γιατί τίποτε άλλο δεν στέκεται ικανό να εφοδιάσει τα παιδιά
πνευματικά, όσο οι αρχές της πίστεως, η πανταχού παρουσία του Θεού και η
μυστηριακή ζωή. Μάταια περιμένουμε να δραστηριοποιηθούν τα παιδιά εναντίον του
κακού, αν δεν τονισθούν μέσα τους αυτές οι δυνάμεις.
Έτσι θα πετύχουμε δύο πράγματα: θα
χαρίσουμε στα παιδιά μας την αίσθηση του καλού και του κακού και θα τους
δώσουμε χαρά για την ικανοποίηση της νίκης. Είναι προτιμότερο να πολεμήσουν το
κακό τα παιδιά μόλις το συναντήσουν, να πάρουν μία γεύση απ’ αυτή τη μάχη, παρά
να κλεισθούν σ’ ένα στενό περιβάλλον που θα τους βάλει παρωπίδες για να τους
κρύψει την πραγματικότητα.
Δεν πρέπει λοιπόν ν’ αποσύρουμε τα
παιδιά μας από τον κόσμο, για να τα σώσουμε. Το καλύτερο είναι να τους δώσουμε
τη δυνατότητα να πάρουν υπεύθυνη θέση απέναντι στο κακό. Θα σταθούμε δίπλα τους
άγρυπνοι, χωρίς να αχρηστεύσουμε την αυτενέργειά τους. Έτσι θα διαπλάσουμε δυνατούς χαρακτήρες και σωστές
προσωπικότητες.
Αρχιεπ.
Αθηνών κυρού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Διάλογος με τους γονείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου