Η
Εκκλησία ανήκει στους ταπεινούς αυτού του κόσμου. Σ’ αυτούς που ζουν στα
αζήτητα της εξουσίας και της δύναμης.
Δεν
είναι χριστιανικά στήθη αυτά που μετρούν τι δίνουν και τι παίρνουν, αλλά εκείνα
που αγαπούν δίχως να περιμένουν. Δεν είναι χριστιανική ψυχή εκείνη που νοιώθει
δικαιωμένη από τη ζάλη της αρετής και τη δικαίωση. Ο χριστιανός δεν είναι
δικαιωμένος, αλλά αγαπητικά σωσμένος. Η σωτηρία του είναι καρπός αγάπης κι όχι
κατορθώματος. Αίσθηση και εμπειρία, ότι κάποιος με αγαπάει πολύ κι ας έχω τα
χάλια μου, κι ας είμαι αδύναμος και δεν έχω τίποτε να καυχηθώ πέρα από την
αγάπη του Θεού.
Δεν
σώζομαι επειδή έκανα κάτι σπουδαίο, αλλ’ επειδή κάποιον αγάπησα και με αγάπησε.
Όσο κι αν το δηλώνεις άνθρωπος του Θεού, δεν θα γίνει, εάν η χαρά και η ειρήνη
δεν κατακλύσουν την ύπαρξή σου.
Η
χάρη του Θεού δεν εκβιάζεται, ούτε εξαγοράζεται, αλλά δωρίζεται και εκχέεται
αγαπητικά στους ταπεινούς, τους αφανείς, τους πληγωμένους και αγαπητικά
στραμμένους στο Θεό. Εκείνους που απογυμνώθηκαν απ’ όλες τις αυταπάτες του κόσμου, όλες τις
δυνάμεις και εξουσίες, απ’ όλα τα είδωλα ακόμη και από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Π. Λίβυος- Χ. Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου